Bir isyan doğuyor içimde ve kararlı adımların seslerini duyuyorum. Askerlerin ritmik yürüşüdür belki bu sesin kaynağı, belki içimde savaştan korkan binlerce çocuğun çığlığı. Büyüyorum, biliyorum bunu. Büyüdükçe kendimi doğuruyormuş gibi keskin bir acıyla kıvranıyorum. Bulunduğum kaba sığamıyorum. Bu acı öylesine müthiş, öylesine büyük ki birileri bu yükü benden alsın istiyorum. Benim bedenim bu acıya ev sahipliği yapacak kadar hoşgörülü değil, diyorum. Anlatamıyorum. Zamanın geçtiğini yine bu seslerden anlıyorum. Tik tak ediyor içimde bir şey saatli bomba misali. Bu bekleyişten öyle yoruluyorum ki hemen bitsin istiyorum. Bu tik tak sesler dursun artık. Ne olacaksa olsun ama yeter ki ben beklentilerle dolu gözlerimi bir daha kırpmayayım. Umut dolu olmayayım. Kalan son canlı yanımla kendi mezarımı kazıyormuş gibi hissediyorum. İçine girmeye öyle hazırım ki. Kendimi henüz yaşarken özlüyorum.