EV İŞÇİSİ:
Evde çeşitli işler gerçekleştiren ve genellikle, işverenin evinde yaşayan personeldir.
Evde tek ya da çok sayıda işçi varsa genellikle hiyerarşik düzen oluşturulur.
Ev işçileri çeşitli ev hizmetlerini yerine getirir.
Çocuk bakımı, temizlik ve ev bakımı gibi işler yaparlar.
Diğer sorumluluklar arasında kapıcılık, aşçılık, dadılık, çamaşır yıkama ve ütüleme, yemek için alışveriş, şoförlük, bahçıvanlık, öğretmenlik, terzilik gibi ev işleri, görevleri arasında yer alabilir.

EV HANIMI:
Ev ve aile ilişkileriyle ilgilenen, evin yönetimi ve düzenlenmesinden sorumlu kadındır.
Ev hanımı ev dışında herhangi bir işte çalışabildiği gibi, yalnızca ev işiyle de ilgilenebilmektedir.

HANIM:
Türk toplumsal düzeninde hanım; yönetici, kraliçe demektir.
Bir ülkeyi, bir topluluğu veya bir boyu yöneten kadındır.
Mitoloji de tanrıçaların da sıfatı olarak kullanılır.
Kanım şeklinde de söylenir.
Ece veya Eçe olarak da kullanılır.
Türkler devlet yöneticilerini; Han ve Hanım, Moğollar ise Han ve Hatan (Kan "hakan" ve Katan "hatun") olarak ikili şekilde ifade ederler. Hanım (Kraliçe) sözcüğünün türeyişi şu şekilde anlatılır.
Mete Han, kendisine gelip saygı sunan herkesin Han’ım şeklinde hitap ettiği bir ortamda, içeri giren eşini görünce “İşte bu da benim Hanım” der.
O günden bu yana kadın yöneticilere “Hanım” denir.

İŞÇİ:
Başkasının yararına bedenini, kafa gücünü veya el becerisini kullanarak ücretle çalışan kimseye denir.

-Ülkemizde, ev dışında herhangi bir işte çalışmayan evli kadınlara “ev hanımı”, erkek ise “ev erkeği”, bekar olanlara da “ev genci” deniliyor.
Yani evde çalışsalar bile ev işçisi olarak değerlendirilmiyorlar.
Evde hiçbir iş yapmayan biriyle evin tüm sorumluluğunu üstlenen bir kişi aynı kefeye konuluyor.

Halbuki “ ev işçiliği “diye bir görev de var.
Evde yönetici gibi davranıp her işini başkalarına yaptıran, yemeği dışarıdan söyleyip çocuklarını dadılara baktıran biriyle, evdeki her işi kendi yapan biri aynı kefeye konulamaz.
Bir kişi eğer hem ev dışında bir işte çalışıp hem de evdeki işlerinin tamamını kendisi yapıyorsa iki mesleği aynı anda yapıyor demektir.
Evin temizliğini, yemeğini, alışverişini, çocuk bakımını ve çocuklarının öğretmenliğini yapsa bile bu 5 çeşit iş demektir.
Bu işleri ayrı ayrı birilerine yaptırdığımızda ücret öderiz.
Ancak aile bireyi (ev işçisi) bunu çoğu zaman bedava yapar.
Sadece ev dışında çalışan bir kişi tüm birikimini evdekilerle paylaşmıyor kendine saklıyorsa o bu işten kâr ederken diğer kişi ya da kişiler de tüm sorumluluğu bedava üstlenerek büyük fedakârlık yapmış olurlar.
Bedava ev işçileri bu durumda emek sömürüsüne maruz kalır.
Aileye ait iş yerinde ücretsiz çalışma da emeğin sömürülmesidir.
İnsanlar bundan yüzyıl önce tarladan geldikten sonra hamur açıp makarna keserken, şimdiki dönemde hazır makarnayı suya koyup pişirmeye üşenen, dışarıdan yemek söyleyen insanların,“bebekte yaparım kariyer de!” demesi kendini bilmezlikten başka bir şey değildir.
Cebindeki son parayı bile iki adım öteye yürümeye üşendiği için taksi çağırıp oraya harcayan bir kişiyle, otobüse bile binmeyen, her işi kendi yapan bir kişi aynı değildir.
Birinin yükünü akrabaları ve ücretli çalışanlar yükleniyorsa her şeyi o yapmış olmuyor.
“Görünmez emek “ olan bedava ev işçiliği mahkemeler tarafından da asla değerlendirilmiyor.
“Ev hanımı” denildiğinde bu kişinin hizmetçileri, dadıları varmış, evde hanımlık yapıyormuş gibi değerlendiriliyor.
Böyle yaşayan insanlar olsa da herkes bu şekilde yaşamıyor.
Özellikle boşanma sırasında mahkemelerin, kişilerin ev işçisi mi yoksa ev hanımı ya da ev beyi mi olduğunu iyi değerlendirilmesi de gerekir.