KADINA İSTİSMARI KINARKEN BİLE İSTİSMARA DEVAM EDİLİYOR
Son zamanlarda özellikle gündeme gelen İstanbul Sözleşmesi’nin iptali konusu üzerinden fırtına koparılıyor. Bu fırtına boşuna ve samimiyetten uzak, tamamen politize edilmiş bir istismar konusudur, diye düşünüyorum.
Kadına karşı yapılan şiddet Türkiye’de, samimi her insanı rahatsız etmektedir. Gelenekler, görenekler, dini inanışlar ve kurallar insanoğlunun sosyal hayatını düzenleyen yazısız uygulamalar/yasalardır. Toplumsal bilince kavuşmuş her insan bu kuralları bilir ve uygular. Böylece toplumda düzen sağlanmış olur. Şiddet hiçbir toplumda hoş karşılanmamış ve bu tür uygulamalara karşı müeyyideler/yasalar ortaya konmuştur. Zaten sağlıklı, bilinçli, sorumlu ve empati yeteneği gelişmiş her insan, şiddetten uzak durur ve gelecek nesillere de bu kültürü nakleder.
Her toplumda iyi insanlar olduğu gibi kötü, çarpık zihniyetli insanlar da olmuştur. Bunu yok etmemiz mümkün değildir. Hal böyle olunca, şiddet meselesinin kadın üzerinden tartışılması hiç de etik görünmüyor ve aynı zamanda başka bir istismarın da apaçık örneği olarak karşımıza çıkıyor. Akıllı, iyi terbiye almış, gelenek ve göreneklerini bilen ve yaşayan, dini inancı sağlam bir insanın bırakın kadına, hiçbir canlıya eziyet etmesi mümkün değildir. Şiddete başvuran insanlar, aileleri/toplum tarafından iyi yetiştirilememiş ya da yanlış yetiştirilmiş/yönlendirilmiş insanlardır. Bu insanlar, her an bir canlıya zarar verebilirler.
Kadın hakları savunuculuğu yapan kurumlar, kadınların örtülü istismarının neden farkında değiller. Her gün, her saat televizyon ekranlarından gözümüzün içine sokula sokula uygulamaya devam edilen istismarları, istismar olarak görmüyorlar mı? Bazı mesleklerde, iş yerlerinde kadının bir sunum aracı olarak kullanılması ve ucuz elaman olarak çalıştırılması… Özellikle belki de en önemlisi, dizilerdeki kadın figürleri: Karaktersiz, aldatan, aldatılan, evliyken gayrimeşru ilişki yaşayan, bir erkeği paylaşamayan, kadının kadına kurduğu bin bir çeşit entrikalar, zengin şirket sahiplerine metres olanlar, bolca harcanan paralar, evlere girince çıkarılmayan ayakkabılar, mükellef sofralar, kimden peydahladıkları belli olmayan çocuklar… Bu karakterler kadınları yüceltiyor mu, alçaltıyor mu? Türkiye’de hangi kadın örgütü dizilerdeki bu durumun farkındadır ve tepki göstermiştir. Siz kadını bu kadar aşağılarsanız ve bir figür gibi görürseniz, kadına şiddetin önüne nasıl geçeceksiniz? İstanbul Sözleşmesi üzerinden yapılan, politik istismardır ve tepkilerin hiç biri samimi değildir. Bu tepkiler de yine kadın istismarcılığının bariz bir örneğidir. Kaldı ki İstanbul Sözleşmesinde sadece kadına şiddet meselesi yoktur. Ama tepki koyanlara baktığımızda nedense hep kadına şiddet meselesi ön plandadır. Bunun üzerinden siyaset devşirmeye çalışılmaktadır. Bu samimiyetsizliğin dik alasıdır.
Bizim inançlarımızda kadın çok üstün bir yerdedir. Kadın anadır. “Cennet, anaların ayakları altındadır.” Kadın yuvayı kuran ve ayakta tutan ana direktir bizim inancımızda, töremizde. Hanımdır bizim kadınlarımız; hanları, hakanları yetiştiren, onlara eş olan, aş olan, arkadaş olan, can kardaş olan… Kadınlarımız bizim baş tacımızken şimdi ne oldu da her gün kadın cinayetleriyle karşılaşıyoruz? Bunu da çok ileri görüşlü, aydın kesimimiz, devletleri yönetenler cevaplasın bakalım.
Özünden, inançlarından, kültüründen, gelenek ve göreneklerinden koparılan nesiller ancak böyle tepkiler verir. Kuralları olmayan, saygı sevgi, hoş görü, anlayış, empati nedir bilmeyen, çocukken önüne her şey sunulan, bencil yetiştirilen bu insanlar başka ne yapabilir? Bunalıma girdiğinde ya kendinin ya da en yakınındakinin, sevdiğinin(!), aşkı için her şeyi yapabildiğinin canına kıyar. Öfkelendiğinde karşısındakini hiç acımadan öldürür. Nedense hep kendini haklı görür ve bu haklılık döngüsü içinde bunalımdan çıkamaz.
Ne siyasi partilerimiz, ne sivil toplum örgütlerimiz ne de kadın dernekleri hiç biriniz samimi değilsiniz. Hepiniz politik bir çıkmazın içinde toplumu gerip duruyorsunuz. Bu ne size ne de topluma bir fayda sağlayacaktır. Toplum gerildikçe gerilecek ve şiddet daha da artacaktır. Çünkü insanların ruhunu doyurmuyor bu tür tepkiler. Allah’tan korkmayandan korkmak lazımdır. Çünkü onlar her türlü kötülüğü yapabilecek karakterdedirler. Allah’tan korkanlar da bu problemin çözümü için çare aramak için siyasetten uzak, bir araya gelmelidir. Yoksa istismarın sayısı da sınırı kalmayacaktır.
24.03.2021