O gece çok düşündüm, yıkılan hayallerimin enkazında atılan çığlıklarım ve bu densiz düş’ün içinde dans eden acımsı bir sezgiydi hayat ve bu riyakar sokaklar.. Hasretime saydam kalemimle tribünlerde oynamayı hala seviyordu. Tıpkı rüyalarımda yetişen yüreğimin o nazenin giz’i gibi. Satırlarıma sığmayan yetim cümleler ve benliğimi kaybettiğim izsiz serzenişler..

Issız bir yerdeyim,
bir savaşın kokusunda kurumuş yüreğimdeki ıslak yaralar ve sevgisizlik, gönül gözümü kör ediyor. Artık limanımda bekleyen gemiler bu sisle birlikte olmak istemiyor..

Sandım,
sandık.
İçimize işleyen bu günahkar satırları gönül ateşimiz sandık..

Karanlıktı. Bir ayazın kokusundan ayrılmıştı sanki düşüncelerim. İçinde üşüyen, soğuk limanların gemisi riyakar ruhum, sanki bir kıyametin eseriydi. Sözcüklerim esaret altında, gözlerim hasretin rengi. Sevgiyle selamı sabahı kesmiş suskun kalbim. Şimdi icra ediyordu bu ırak sokaklarda nemli yaralarımı kanatmayı.

Gördüm,
gördük.
Kalbimizde dans eden gölgelerimizin bizi de bir gün terkedeceğini gördük.

Oysa biz daima kaybedilen bir oyunduk...


Rüya