Mevsimlik Aşk


(Bir akşamüstü, deniz kıyısında; güneş ağır ağır batarken)

Kadın:
Biliyor musun...
Bazı aşklar var, zamanı geldiğinde susmak zorunda.
Tıpkı bir şarkının son notası gibi...
Ne kadar sevsen de, uzatamazsın.

Erkek:
(Başı öne eğik)
Ben hep bir yol buluruz sanmıştım.
Bir başka mevsim, bir başka şehir...
Ama hiçbir harita, bizim kaybolduğumuz yeri bulamıyor artık.

Kadın:
(Usulca gözlerini kapatır)
Sevgi bazen yetmiyor.
Bazen, bütün çabalar bile bir yaprağın düşüşü kadar çaresiz.

Erkek:
(Sesi titreyerek)
Ne yapsak da, rüzgâr bizi başka yerlere savuruyor.
Elimi uzatsam...
Biliyorum, artık dokunsam bile tutamayacağım seni.

Kadın:
(Ağlamaklı, ama dimdik)
Ve ben, her düşen yaprakta biraz daha eksiliyorum.
Biliyorum...
Gitmeliyiz.
İkimiz de, birbirimizin sonbaharında kaybolmadan önce.

Erkek:
(Bir adım atar, ama durur)
Sana sarılsam...
Bir anlığına her şey durur mu?
Bir anlığına zaman unutur mu bizi?

Kadın:
(Bir gözyaşı süzülür yanaklarına)
Hayır...
Sarılırsak, ayrılık daha çok can yakar.
Bazı vedalar, dokunmadan olmalı.
Bazı sevdalar, yarım kalmalı ki güzel kalsın.

Erkek:
(Sessizce fısıldar)
Öyleyse...
Ben seni olduğun gibi seveyim, susarak.

Kadın:
(Vedayı bir dua gibi fısıldar)
Ben de seni...
Yarım kalan bir şiirin en güzel dizesi gibi taşıyayım içimde.

(İkisi de birbirine bakar, ama yaklaşmaz. Rüzgâr saçlarını savurur, deniz kenarında bir sessizlik büyür. Bir aşk, mecburen susar.)



Erkek (içinden geçirir):

"Yarım Kalan"

Bir mevsim gibi geldin,
bir yaprak gibi düştün içime.
Ne dokunabildim tam,
ne tutabildim ellerini.

Adını rüzgâra fısıldadım,
duysun diye belki yıldızlar.
Susarak sevdim seni,
susarak yitirdim.

Biliyorum...
Bazı aşklar
yarım kalarak tamamlanır.



Kadın (kalbinden fısıldar):

"Sessiz Bahar"

Seninle bir bahar taşırdım içimde,
dal dal umut, renk renk düş.

Şimdi usulca çekiliyorum,
kırılmadan, seni suçlamadan.

Bir gül gibi soluyorum sessizce,
çünkü biliyorum:
Bazı çiçekler sadece kendi zamanında açar,
bazı sevgiler sadece susarak kalır.

Resul Bayraktar