Sev... Sev...
Sevmeyi bilmiyorsan öğren.
Sev... Sev...
Sevmeye çalış mutlaka.
Elinin değdiği her şeyi,
Gözünün görebildiğini,
Tahayyül edip düşünebildiğini.

Sev... Sev...

Duyduğun her sesi.
Öğrenmeye çalış sevmeyi.
Ne varsa öyle güzel ki tabiatta,
Bir böcek bile çirkin değil.
Bir parça ot al eline ,
Rengi ne güzel değil mi?
Kendinin olan bir renk ve sekil içinde,
Çiçekler, taslar. Bulutlar bile.

Sev... Sev...

Sevmeyi öğren,
Sevmeye çalış.
Dünya senin sevmen için yaratılmış.

Önce aşkı öğren.
Küçük bir çocuk, bak ne güzel!...
Ya onu dünyaya getirenler?...
Çünkü dünya ask için yaratılmış.

İnsanları sev.
Onlar da sen yalnız kalmayasın
Diye yaratılmış.
Bütün kâinat birbirine,
Sevgi ile zincirleme bağlanmış.
Sevgini vermesini öğren,
Çünkü gönlün anlasın ki,
Hepsine yer varmış.
Sevgisiz insandan,
Dünya unutma ki korkarmış.
Korkudan yana ya kaçar,
Ya düşman olur kovalarmış.

Ölümü dahi sev.
Sevmesini öğren ki,

O zaman dersin,
Ölümsüz âlem de varmış.

— Mesnevi’den...