Tek bir şey değdi anlıma. Kurşunmuş adı. Hissetmedim bile acısını. Öylece…Bir anda… hiç yanmadı canım.sadece bakakalmıştım katilimin yüzüne. Kocaman cüsseli bir adamdı, yüzünde korku,endişe yada kızgınlık, tek bir mimik yoktu. Döndü, baktı ve sıktı. Kızım “anne”deyip bakışlarının değiştiğini farketmesem anlamayacaktım bile başıma geleni. Tam alnımın ortasında, burnumun üstünden bir damla kan yumağı,akmayan,acımayan ama büyükçe bir damla. Nasıl oldu bilmiyorum ama gördüm yarayı. Daha gözlüklerim gözümdeydi ve çocuklarımın o son bakışı. Korkmuşlar mıydı acaba?yok canım. Korkmaz benim çocuklarım. Akıllı ve yüreklidirler onlar. Ama son bakışları, çok anlamsız ve boştu. Sanırım algılayamadılar olanı biteni. Dedim ya bir anda oldu. Oğlum ve kızımın az ilerisindeydim ve üzerlerine doğrultulan silahı gördüm. Önlerine geçtim hızlı ve paniksiz bir şekilde. Yüzüm katilimin yüzüne dönük. Gözlerimin içine baktı ve……..Orda bitti…
Yere düştüğümde çarpmadım başımı.. ilk kızım geldi oturdu baş ucuma. Evet şimdi görüyorum gözlerindeki korkuyu. Oğlum onun arkasında ayakta, tüm dikkatiyle yüzümü izliyor. Yüzü karma karışık.korku,acı, şaşkınlık…hepsi karışmış kuzumun yüzünde. Korkmasınlar, iyi olduğumu anlasınlar diye gülümsemeye çalışıyorum. Ama görmüyorlar sanırım. Onlara hiç bir acı hissetmediğimi söylüyorum, ama yüzlerinde değişen bir ifade yok. Kızım….canım…kalbimin çiçeği…benim ilk göz ağrım,yaşama sebebim, korkma. Ben iyim annem. Bak sen böyle olunca kardeşinde korkuyor olup bitenden. O güzel gözlerine kurban olduğum, dökme o yaşları.
Oğlum….Ömrümün bereketi.nefesim. Koca yürekli dağım. Ben sana sırtımı hiç tereddüt etmeden yasladım hep biliyor musun? Hiç üzmedin beni, kötüye düşer mi diye hiç korkmadım senden. Hep dimdik başı dumanlı dağlar gibiydin hayatımda sen. Düştüğüm en derin düşünce kuyularından hep senin uzanan elinle çıktım. Sarıl oğlum son bir kez. sıcaklığını, nefesini hissedeyim. Sarıl ömrüm….
Ben ikinizinde hayatımda ne kadar büyük rol oynadığınızı bir türlü anlatamadım size. Söylediğim hiç bir cümle tam anlamıyla ifade edemedi bunu. Her kelime eksik kaldı. Nefes oldunuz bana yaşamaktan umudumu kestiğimde. Bayram sevinci oldu doğduğunuz gün. Hatta ben ömrümce hiçbir bayram bu kadar mutlu olmadım. Siz bana o mutluluğun ne demek olduğunu anlattınız.
Kuzularım… Sizin gözlerinizin önünde olsun istemezdim hiç. Bu anı yaşayın istemezdim. Ama oldu bir kere. Son nefesim sizin gözleriniz önünde alındı….ve verildi….tek üzüldüğüm şey bunu yük etmek oldu omuzlarınıza. Yoksa hiç canım yanmadı inanın. Huzur içindeyim. Ruhum kuş kadar hafif. Sarılın annecim, sarılın. Bu son sarılış. Son bir kez sizi hissedeyim.
Ömrümün cennet bahçeleri, sizi seviyorum