Cevher, annesinin elini tutarak dalgın dalgın yürürken, evlerinin önüne kadar geldiklerinin farkına bile varamamıştı. Annesi elini bırakınca duruma uyandı.
Bu sırada komşu Hacer teyzelerin bahçesinde oyun oynayan arkadaşlarını gördü, eve girmek istemedi, arkadaşlarının yanına gitmek istediğini söyledi. Annesi gönülsüz de olsa dikkatli olması ve özellikle de çok koşmaması koşuluyla ona izin verdi.
Annesi, özellikle çok koşmamasını istemişti çünkü Cevher koşmayı çok seviyor ve sürekli bir yerlere çarparak ellerini, ayaklarını ve diz kapaklarını kanatıyordu. Bu yüzden annesi, pantolonlarının diz kısımlarına yama vurmak zorunda kalıyordu.
Cevher, arkadaşlarının yanına varınca, onu hemen aralarına aldılar ve oyunlarına kaldıkları yerden devam ettiler. Kendini oyuna kaptırmış, biraz önceki hüzünlü halinden eser kalmamıştı, arkadaşlarının yanında mutluydu Cevher.
Derken uzaktan gelen bir otomobilin sesini duyar gibi oldular, sürekli yaklaşıyordu ses, bir süre sonra köy minibüsünün geldiğini anladılar,
Bu; her sabah Hasankale (Pasinler) ilçesine yolcu götüren ve ikindiye doğru yolcuları tekrar köye getiren Salih amcanın minibüsüydü.
Cevherlerin köyü, civar köylerin en büyüğü olan Avnik (Güzelhisar) Köyü idi. Civar köylerde minibüs olmadığı için, Salih amca, her sabah önce köyün yolcularını alıyor, daha sonra yol üzerinde bulunan köylerden sırasıyla Tavuns (Karataşlar) Köyü, Hozevans (Akçam) Köyü ve Harsnikar (Soğuksu) Köyü yolcularını alıp, ilçeye götürüyordu. Akşamları dönüşte ise önce Harsnikar (Soğuksu) Köyü, daha sonra ise Hozevans (Akçam) ve Tavuns (Karataşlar) Köylerinin yolcularını indiriyor, yoluna devam ederek nihayetinde köye dönüyordu.
Köy minibüsü yaklaşmaya devam ediyordu, yaklaştı... yaklaştı... ve en sonunda Cevherlerin oyun oynadıkları bahçenin yakınındaki köy meydanına vardı.
Yolcular minibüsten inmeye başladılar. Hepsi de ilçeden bir şeyler almışlardı ve elleri- kolları doluydu. Babalarının ilçeden geldiğini gören çocuklar, sevinçle koşarak babalarına sarılıyorlar, kendileri için de bir şeylerin alınıp alınmadığını anlamaya çalışıyorlardı.
Manzarayı izlemekle yetinen Cevher’i ise yine hüzünlü bir akşam bekliyordu!……..