Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde, hırsızlar başkan iken, cahiller derviş iken, yalancılar adalet, katiller mütait dolandırıcılar işadamı iken patoganyada halk açlıktan ölürmüş… Kimsesizmiş halk, her işini Allah’a havale eden halkın, hiç yüzünü kara çıkarmadı Hak… Yüzükten başka bir servetim yok olursa anlayın ki çaldım diyenlerin Karun kadar zengin olduğunu gördü halk. Teröristlere mübarek diyen insanların Allah sizi helak eder diye Halkı tehdit edenleri teröristlerin elinden kurtardı halk… Gel zaman git zaman çala çala çalmaya mal kalmayan ülkede halkın emeğini de çaldılar. Canından başka malı kalmayan halkı otellerde yaktılar, bebeklerini öldürdüler çocuklarına tecavüz ettiler. Sözleri vardı tutacak “milletin anasını …. “ tuttular. Halk biçare, halk yoksul, harap ve bitap düşmüş kara kara düşünürken, milletin emeğini iktidara satan sendika başkanları kapı köpeği gibi kapının önüne konurken işadamları iktidarla el ele işçi ücretlerini diyanet işleri fitre verilebilir seviyesinde belirlerken Hak halka güldü…
Yağız demokrasi geldi, adalet istendi. Adalet olmazsa sermaye gelmezmiş dedi sermaye sahipleri. İt sahibini ısırdı diye ünledi yandaş basın. Adalet harekete geçti adalet getirdi. Haddinizi bilmezseniz haddinizi bildiririz dedi ak tolgalı beylerbeyi… Sustuk… Böbürlenme padişahım senden büyük Allah var.