Usul usul basamaklardan indi ve yürüdü. Nereye, hangi yöne gittiğini bilmeden; bir an dışarda olduğunu farketti irkildi ve kendi kendine fısıldayarak telefonunu cebinden çıkardı kilidini açtı.
İsimlere ulaştığında numaranın üstüne basarak karşı tarafın telefonunun çalmasını bekledi. Telefon o kadar çalmasına rağmen karşı taraftan cevap alamadı!
Sanki, biraz önce aramamış gibi "vazgeçtim seni aramaktan" diyerek kendi kendini teselli etti güya...
Öfkeyle karışık "kim bilir nerede bilinmez" diyerek mırıldandı!
Kızgındı O/na ama özlemişti, öyle göresi gelmişti ki "lanet olsun kadere" dedi ve uzun bir yürüyüşten sonra kaldırımın sağ tarafında bir parka girdi ve boş bir banka oturdu. Terlemişti, terinin soğumasını bekledi bir süre.
Cebinden paketi çıkardı bir sigara yaktı derin derin çekti içine; "bu merette olmasa tüm yalınızım iyi ki bu var" diyerek yaktığı sigarayı yutarcasına dumanını içine çekiyor ve bir süre sonra dışarı üfürerek havada dağılışını izliyordu...
Nasıl da zaman geçmiş birde baktı gök yüzü kararmış ve parkta ki insan yoğunluğu azalmış, sağda solda tek tük insanlar kimi oturuyor, kimi ayakta geziniyor. Bir süre daldı gitti, baktığı hiç bir şeyi göremiyordu. Gözleri boşlukta asılı kalmış gibiydi, donmuştu adeta!
Biraz kendine gelir gibi oldu kalkmak istedi ama kalkamadı oturduğu yerden. Bacakları kalkmasına izin vermiyordu sanki! Bu arada epeyce bir zaman geçmiş ve her yer ıpıssız, parkta kimsecikler yoktu, tek başınaydı. "Herkes evine gitti, mutlak sıcak bir yuvası var ve O/nu evinde bir bekleyenleri var" diyerek hayıflandı! Biraz daha oturmak istedi ve yine daldı gitti anılarına... Derken, kendinden geçmiş bir halde uyuya kaldı! öyle soğuktu ki tüm bedeni kaskatı kesilmiş artık hiç bir şey hissetmiyordu. Bankta oturuyordu sanki uyumuyor gibiydi.
Sabahın ilk ışıklarıyla parka gelen polisler bir adamın hareketsiz oturduğunu farketmiş olmalılar ki doğruca adamın yanına giderek "Bey Amca, Bey Amca kalk burada uyumuş kalmışsın galiba" dediler ama, bankta oturan adamdan en ufak bir tepki gelmedi. Polislar anlamaya çalışırken içlerinden biri 112 numaraya telefon etti; kısa bir zaman da durumu anlatarak adres verdi. Az bir zaman geçmesine rağmen sireni sesleri yankılanıyordu ve ambulans gelmişti... Hemşire ambulanstan iner inmez çantası elinde olarak bankta oturan adamın yanına geldi ve gerekli muayenenin ardından, Sağlık Memuresi Hemşire "malesef nabız yok, evet ölmüş!" Sağlık görevlileri Polislere dönerek biz cenazeyi götürüyoruz sizde gelin adli bir durum varsa gereğini yaparsınız. Oracıkta her şey susmuş ve yalınızca ağaç dallarına tüneyen kuşların sesi yankılanıyordu parkta... Sonrası ise ambulansın sireni çalarak oradan uzaklaşırken, polisler de sağlık ekibini takip ediyordu!

Tahsin ŞAHİN (Kul SEYYAH) 19 OCAK 2025