yine günlerden yalnızlık soğuk ıslak bir havaya uyandık kalabalıkta tek basına ayak izleri kaldırımlardan silinmiş yeni adımlar yeni bir güne soğuk bir havanın sardığı rüzgârla bütünlenmiş bedenim yağmurda günahlarımdan arınırken düşüncelerim boğuluyor yağmurun şiddetiyle her damlasına kadar hissettiğim yağmur damlarını şemsiyesiyle kapanmış yağmurdan kaçan insanlardan daha şanslı olduğumu hisseden vücudum daha direnç veriyor anı yaşamak diye bir şey keşfediyorum ağaçlar katılıyor rüzgârla sallanırken bir melodi eşliğinde ve kendini yasamak dinlemek adım adım yürürken kalabalığın içinde tek başınasın ve senden başka sen yok her şey benim için varsam varlar yoksan yoklar şapkamı çıkarıp her damlasında faydalanıp adam akıllı ıslanıp belki akıllanırım diyorum içimin bir bildiği vardır güvendiğin insanlardan yediğin bal tatlı sahte süslü kelimelerde boğulduğunu çekerken tesbihindeki sendeki sabır ve şükrü unutma senden başka sen yok