Yeni bir sayfa

365 sayfalık yeni bir defterin ilk sayfasını açtık. Eski defterde hep seni yazmıştım, yine seninle başlıyorum yeni deftere. Nasıl başlamam ki yüreğime çivi yazısı gibi kazımışım seni. Günü seninle doğurup seninle batırıyorum hep. Senin haberin olmadan, sana duyurmadan seni yaşıyorum.

Bugün hava güzeldi, kısa bir yürüyüşe çıktım. Seninle yürüdüm yol boyu. Senin haberin yok biliyorum. Şurası seninle en son konuştuğumuzda göz yaşımı tutamadığım yer. Boncuk boncuk süzülürken gözümden yaşlar senin sesin çınlar kulağımda. Havada sudan konuştuğumuz, bir türlü muradımı ifade edemediğim konuşmalarımız. Ruhumu okşayan o ipeksi sesini duyar gibiyim hep.

İnsan hayallerinde kaybolur, kendi göz yaşında boğulur mu? Oluyormuş..yeni yeni tecrübelerim oluyor yaşadıkça. Düşünceler harmaninda, duygu tufanına yakalanınca anlıyormuş insan imkansız olduğunu bildiğin bir hayali yüreğinde taşımanın ağırlığını ve acısını. Tebessümle bakan yüzünü görünce hafifleyen acılarım var artık. Dinmese de şiddeti azalan yürek sancılarım var. Elini tutmadan, nefesini duymadan, gözün gözüme, tenin tenime değmeden, sadece sesin sesime değmesiyle tutuşan bir yürek yangınım var artık. Söner mi, yanıp küle mi döner bilmiyorum. Umurumda da değil artık. Sevilmeden sevmenin de bir hazzı oluyormuş, o bilmese de yüreğinde taşıyıp onunla yaşamanın da insani mutlu kılan garip bir yanı oluyormuş.

Evet yeni deftere de seni yazarak başladım ceylanım. Sen bilmesen de, hiç okumayacak olsan da seni yazıyorum. Vuslata hasret yüreğimden dökülen duygular bazen türkü bazen şiir olup sayfalarında yerini alıyor. Yarım kalan yüreğimde yarım duygular anaforunu yaşamak da varmış ömrümün hazanında. Mutluluk var mı sonunda bilmiyorum, her halükarda sana mutluluklar diliyorum.