anadolu insanı ariftir arifanedir filzoftur bilgedir gönül adamıdır
kökü öğlesine derinlerdedir ki bilen bilir neyse
sabah sabah nereden geldi aklıma diyecek olursanız anlatayım
efendim insanımızdan öyleleri var ki hangi öğün vakti olursa olsun
elini açar şükür duaları eder bir konuk gelse de şu lokmayı paylaşsak der dilekte bulunur
anam anacığım bunlardan biriydi babam ağa kökenli olmasına zamanında nice konuklar
ağırlamış olmasına karşın anam gibi gönül adamı değildi bu nedenle anama takılır
’ deli karı sen başka bir şey bilmez misin gelene ye gidene ye kurban der durursun
anacığım da ’ öyle deme kurban olduğum misafir kısmetini bereketini beraber getirir’ der
devamla ’herkes kazandığını kendisi yer nefis darlığı ederse abdallar yoklar yosunlar ne olur’
gülümseyerek onun da hoş tutardı
böyle böyle takışır cilve-i rabbanide bulunurlardı
efendim bu sabah bromda çalışanlarıma hem bunları anlatır hem kahvealtımızı başlayacakken
masamızın üstüne şeker banktan irfan bey ve baş katip neco’nun amcası gelmesinler mi.
bakışıp gülüştük olanı anlatarak masaya bardaklar ilave edildi hep birlikte gülüştük
yalvaç 2007