İçimdeki sevgiyi, nefreti, merhameti, korkuyu, cesareti ve ruhumda fırtınalar meydana getiren duyguları paylaşmak istiyorum.
Ama kelimeleri duygularım kadar ustaca kullanabilir miyim? o duyguları ifade edebilir kelimeler bilemiyorum. Korkuyorum çekiniyorum birazda utanıyorum. Belki duygularımı ifade edememekten belki kendimi anlatamamaktan korkuyorum.
Ya anlatmak istediklerimi ifade edemesem ya komik duruma düşersem diye açıkçası çok düşündüm. Kelimeleri ustalıkla kullananların yazılarını okuyunca açıkçası cesaretim biraz kırıldı.

Duygular çok yoğun ama onları ifade edebilmek kelimelerle duyguları anlatmak iyi bir meziyet gerektiriyor ben de kelime ustalığı çok yok desem komik duruma düşmem değil mi? Belki de duyguları yoğun yaşamaktan ziyade kelimeleri iyi kullanmakta maharet. Maharetli olanları tebrik etmek gerek.

Birazda kelimelerle aramız bu maharetli kalemlerin kelimeleri kullanmada ki ustalıklarının yanından geçse fena olmaz hani. Yazdıkça insan daha iyi anlıyor eskilerin söylediği 40 fırın ekmek meselesini. Hani bazen bir zanaatkarın iş üzerindeki becerisini görünce bu mu şimdi ne var bunda deyip işin başına geçince yok yok bunda çok şey varmış dediğimiz gibi.

Bir ara Ürgüp gezisinde çömlekçiye uğramıştık, çarkın üzerinde kile şekil veren çömlek ustasını görünce aramızda kısık sesle bunda ne var… deyişimizi usta anlamış olsa gerek yerini bize verdiğindeki rezil oluşumuz yok muydu tam komedi, çömlek ustası sanırım şekilleri görünce içinden sizin yaptığınız işin……… demiş olsa gerek.

Ben kelimelerdeki maharetten bahsediyorum da noktalama işaretleri… işte onlarla aramda hiçbir bağ olmadı ben onları tanımam onlar da beni. Sanırım dil bilgisi kuralları beni görüp cana gelse iyi bir sopayı hak ederdim. Sürçü lisan ettiysek affola diyeceğim ama usta kalemler, “ çok iyimsersin diyecek” ama gaza gelip bir yerden başladım artık...