Deniz kıyısında eskimiş bir banka oturdum. Hafif bir yağmur eşlik etti bana. Deniz her zamankinden daha karanlıktı. Dalgalar ise daha şiddetliydi. Sanki kırgındı bana. Haklıydı da; sadece üzgün zamanlarımda uğruyordum. Bu da yetmezmiş gibi, dertlerimi döküp onu da yoruyordum. Ama bu sefer farklıydı. Öncekiler gibi, benim çözebileceğim bir şey değildi. Başkasının verdiği bir karardı bu. Ben ise boyun eğmiş ve bu katı anlaşmayı bir kelime dahi edemeden kabul etmiştim. Canımı en kızgın ateşlerde yanmışçasına acıtan da buydu. Kararı ben vermemiştim. Kararı o vermişti, ama ben etkilenmiştim.

Bu düşünceler sürerken, ıslanmış banka biri daha geldi ve oturdu. Hafif yamalı ve uzun süreli kullanımdan dolayı rengini kaybetmiş bir palto giyiyordu. Ben de bu palto gibiydim. Önce kendimi yalandan vaatlerle yamalamış, sonrasında benliğimi kaybetmiştim. Bu paltonun sonu da benden farklı olmayacaktı; bir kenara atılıp unutulacaktı.

Adam denize derin derin bakıyordu. Sanki o da benim gibiydi: dertli ve yalnız... Bu düşüncelerim, paltolu adam bana seslenene dek sürdü.

Sende mi?, diye sordu bana.
Ben de, diye cevap verdim.

Hafif bir gülümseme ile paltonun sağ iç cebinden çıkardığı sigarayı uzattı.
"İçmiyorum," dedim. Bunun üzerine sigarayı cebine geri koydu.

"Biz de bu deniz gibiydik; önce kullanıldık, sonra ise unutulduk," dedi.

Bu sözden sonra uzun bir sessizlik oluştu. İkimiz de denize doğru bakarken düşünüyorduk. Yaşantımız benzerdi; ikimiz de yalnızdık ve sonumuz da burasıydı. Çok benziyorduk birbirimize; iki çilekeş... O yanımda durdukça ona karşı daha derin bir bağ kuruyordum. Bir arkadaştan ziyade, bir dost gibi. Sonuçta aynı sınava tabiydik.

Bu düşüncelerim, "Gitmeliyim," demesiyle bitti. Yine başkasının kararı beni etkiliyordu. Yine elimden, kalması için bir şey gelmezdi.
"Kendine iyi bak," dedim ve hafif yağmur eşliğinde benden uzaklaştı. Hafif sis içinde kaybolana dek onun gidişini izledim.

Dünya benden birini daha almıştı. En can sıkıcı kısım ise, yine bir katı anlaşmayı bir kelime dahi edemeden kabul etmiştim. Sanırım ben buydum. Kelimesiz biri, önemsiz biri, yalnız kalması gereken biri...