1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
475
Okunma
İlk kez içim içime sığmıyor
Bu kez mutluluktan değil, hüzünden
Derin ve gerçek bir hüzünden
Sanki bedelini ödüyorum tüm sevinçlerimin...
İnandığım, hatta hayatım boyunca üzerine şiirler yazdığım bir çok değerim kökünden sarsılırken, ben bu sarsıntı sırasında neye, kime ve nasıl tutumacağımı şaşırmışken...
Bendeki yeri kocaman olan insanların
bana kenarda, köşede zoraki bir yer ayırdıklarını farkettiğim an sessizce ve tepkisizce uzaklaşıyorum hepsinden.
Hayatlarında hiç var olmamışım, hiç tanışmamışız gibi.
...
Her şeyi savaşarak kazanamazsın ki Özlem’im, bazen geri çekilmen ve sessizce beklemen gerekir...
Cevap Yaz