Bu Türkünün hikayesi Arvallı (yeni adıyla Bağsaray) köyünde geçer.

Arvallı(Bağsaray) Burdur`a 38 km. uzaklıkta bulunmaktadır. 1958 yılında belediyesi kurulmuştur ve şuan için büyük bir kasaba halini almıştır. Arvallı`nın çevresi bağ ve bahçelerle çevrelidir ve yeni adı Bağsaray olarak geçmesinin de sebebidir, ayrıca kendi adını alan Arvallı Eriği ve çok çeşitli meyve ve sebzeleri yetiştirmekle de ünlü bir kasabamızdır. Hatta yörenin en fazla meyve ve sebze üretilen kasabasıdır diyebiliriz.

Arvallı`nın meydanında duvarına bitişik ve iki oluklu pınarlı bir ev vardır. İşte bu ev türkümüzde geçen Hatça`nın evidir ve türküde sözü geçen pınar bu evin pınarıdır.

Hatça, o zamanlar evli ama bir o kadar da güzel köylü kızıdır. Arvallı`nın çobanı da hergün o pınardan koyunlarını kuzularını sulatır Hatça bu çobanı görür ve evli olmasına rağmen gönlünü kaptırır. Zamanla çoban da Hatça`ya sevdalanmaktan kendini alı koyamaz ve gönlünü Hatça`ya kaptırır.
Gel zaman git zaman bu sevda büyür, Hatça evli olmasına rağmen sevdalarına karşı koyamazlar, o zamanlar kadınların boşanma gibi bir hakları olmadığı için, Çoban ve Hatça birlikte kaçmaya karar verirler ve Antalya`ya kaçıp oraya yerleşirler.

Arvallı`nın kuzeyinde daha yüksek bir yerde kurulu ve orman köyü olarak tanımlayacağımız Kayış köyünden halk ozanı olan İbrahim Can bu türküyü bestelemiş ve söylemiştir.

Denizin dibinde haçcam demirden evler

Ak gerdanın altında da çiftedir benler

Al gınalı barmaklar da o beyaz eller

Yolcuyu yolundan (anam) eyleyen dilber.

Ovalara duman çökmüş göremedin mi

A gız kendi saçını öremedin mi

Dalga dalga dalga dalga dalgalanıyor

Haçcamı görenler (anam) sevdalanıyor

Arvallı’nın önünde pınarlar harlar

Haçcam çıkmış pencereye ay gibi parlar

Ben haçcamı gaybettim de dumanlı dağlar

Gözlerimin pınarları durmadan çağlar

Alçaklara garlar yağmış yükseklere buz

Gel sarılalım gaçalım ince belli gız


( bu türküde denizin dibinde demirden evden kasıt, antalya konyaaltında yapılan binalardır)