Lütfen bu linki linki izleyin!
www.youtube.com/watch?v=fVvoAXS2tfo

Söylediklerim ne kadar anlatır ne kadar sızar yüreklere bilemem.
Kaç kiloluk cüssede kaç tonluk yürek? Anlatamadıklarımı ne güzel de anlatır…

Dert ile dertlenmenin mükafatında olmadan, beklemeden; insanlığı öğreten çocuklar, merhaba! Dünya sizin üzeriniz de yük, siz yüklendikçe büyüyen bizler küçülmekte…

Sevgili oğlum saçlarını kestirmiş, neymiş ‘’istediği gibi’’ adam yapmamış! Yüz düşmüş, düşmekle kalmayıp annesinin de babasının da yüzünü düşürmekte… Kalıcı bir hasarmış gidi davranan küçük yüreğini görüyorum ki büyüdükçe küçülmekte!
Elbet bunun ilk nedeni benim ki anlatamamışım… Tekrardan deneyelim dedik bakalım ne anlayacak! İşte diyalog:
--Ne oldu oğlum sıkıntın ne? Sıhhatler olsun saçını kestirmişsin.
--Boş ver baba baksana saçımı ne yaptı?
--Ne oldu oğlum köklerini mi söktü?
--Görmüyor musun baba?
--Görüyorum oğlum, hem istediğin gibi yapmadı hem de paranı aldı. Bak sen berbere!..
Gayem deşmek ve içini boşaltmasını sağlamaktı. Saate baktım. Tam 42 dakika 37 saniye sözünü kesmeden dinledim. ‘’Bitti mi’’ dedim: ‘’bitti’’ deyince, ‘’ben senin sorununu çözüyorum.’’ Diyerek odadan tıraş makinesini alarak:
--Gel oğlum bak senin daha da istemediğin şekili ben kafanda çizeyim. Kökü sende büyüyünce düzelecek…
Ee tabi küçük ve minik bir kıyamet. Elbette saçlarını kesmedim. 42 dakika 37 sn. Önemli. Misliyle muamele…
-- Oğlum, sana hiç müdahale etmeden 42 dakika 37. Saniye seni dinledim. 42 dakikadan 14 dakikayı çıkart. Ne kaldı: 28 dakika. Şimdi ben 20 dakika konuşacağım zaman tut ve devam edersem beni uyar. 20 dakikadan sonra senle bir video izleyeceğiz. Ardından bir 4 dakika daha videodan ne anladığını sorduktan sonra o kalan 4 dakikayı ya kullanıp ya kullanmayacağım.
(20 dakikayı da tam kullanmadım bu arada. Sözün azı kâr çünkü.)

Zamane çocukları! Değil aslında bizde çocukken aynıydık sadece unuttuk. Sevmezdik annemizin babamızın nasihatlerini dinlemeyi ve istemezdik bize anlatılmasını. Dinlenmek isterdik dinlemezlerdi belki de misilleme yapar bizde dinlemezdik.

Neyse, açtık videoyu izledik. ‘’Sordum şimdi ne gördün?’’
-- Babacığım! (Babacığım(!) Demek gevşeme başladı iyi dedim içimden.) Çok zor şartlarda olmalarına rağmen kendinden daha zor olanlara yardım etmenin güzelliğini anladım.
--Hım! Oğlum iyi de ne anladığını sormadım ki! Ne gördüğünü veya göremediğini sordum?
--Sen söyle baba ben başka bir şey göremedim.
--Tamam dört dakika başladı mı?
--Başlasın!
--Ben o çocukların yerinde senin çocukluğunu gördüm. Küçük cüssesiyle kocaman kalpli! Şimdi gördüğüm egosuna ve heveslerine yenilmeye başlayan, büyüdük çe kalbi daha çok küçülecek diye korktuğum Yunus’u gördüm. Saçın değerliyse git saatlerce debelen, yok annen ve benim yüzümün düşmemesi değerliyse düşün… Ve unutma evde birimiz hastaysa hepimiz hasta, birimiz mutsuzsa hepimiz mutsuzdur. İşte aile budur…

Ne kadar işe yarar yaşayıp göreceğiz. Vesselam

Saygılarımla…

Not: Yazı önemli değil, önemli olan link. Tekrar vurgularım ki lütfen linki izleyiniz. Teşekkür ederim...