ÖLDÜRÜLEN ÇOCUKLAR,
Çocuklar dünyanın en masum, en sevimli, en hayat dolu, en melek, en güzel süslerindendir.
Onlar, insanların birbirlerini öldürmesini, birbirlerini katletmesini, birbirlerini yok etmesini anlamazlar.
Küçük dünyalarında savaşı, çatışmayı, kargaşayı anlamlandıramazlar.
Ama savaşın ortasında, bombaların altında, namluların ucunda kendilerini buluverirler.
İnsafsızlar, zulmü kendilerine inanç kılanlar, kendilerinden başkasına yaşama hakkı tanımayanlar, Allah’tan korkmazlar, dünyada ne yaparlarsa yapsınlar, ahirette kendilerine ayrıcalık uygulanacağını düşünenler, ufak bir zararın dahi dokunmasını istemeyeceğiniz çocukları bombalar altında gözlerini kırpmadan öldürürler.
Annelerin ahını alırlar, yüreğini dağlarlar, beddualarına muhatap olurlar.
Çocuklar masumdur, masumiyeti temsil ederler.
Çocukları öldüren anlayış, inanç, fikir, düşünce, ideoloji ne olursa olsun, neye hizmet ederse etsin, yok olsun, olmaz olsun, kahrolsun.
Çocukları öldürenler onmazlar, onmasınlar da.
Masumların ahını alanlar, bilsinler ki, o ah masumiyeti öldürenleri gün gelir bulur.
Sanmasınlar ki o ah yerde kalır, düşünmesinler ki kimsesiz ve sahipsiz bildiklerine yaptıkları zulüm yanlarına kâr kalır.
Sahipsiz olanın sahibi Allah’tır.
Kimsesizin hamisi Allah’tır.
Allah’tan başkası olmayan mazlumlar, mağdurlar, masumların yüreğinden arşa yükselen ah karşılıksız bırakılmaz; muhakkak yerini bulur, gereği yapılır.
Zalimler arşa yükselen ahları hafife almasınlar ve unutmasınlar.
Gün gelir o ah kendilerini bulur.
Dünyanın en güzel varlıkları olan çocuklara kıyanlar, aslında öldürdükleri çocuklar değil, kendi vicdanlarıdır, bilmezler.
Yok ettikleri masumlar değil, kendi insaflarıdır, düşünmezler.
Vicdanları ve insafları ile değil, kin ve nefretleri ile hareket edenler gün gelir o kinin ve nefretin muhatabı olurlar.
Yaşam hakları ellerinden alınan masumlar Rableri katında mükafatlandırılırken, zalimler yaptıklarının hesabını vereceği o günü beklesinler.
Mazlumlar kendilerine reva görülenlerin hesabını hesap günü sormayı beklerken, zulmedenler o günün gelmesinden endişe etsinler.
Gazze’de çocuk olmak, ölüm ile koyun koyuna yaşamak demektir.
Çocuklarının ölümüne sessiz kalan dünya, bu bile kıyametin için yeter de artar bile.
Her masum toprağa düştüğünde, buna sessiz kalan dünya insafından kaybediyor.
Kıyamet, zulme ve haksızlığa sessiz kalan dünya insafını tamamen yitirdiğinde kopacaktır.
Çocukların ölümüne susan dünya masumiyetini yitirmiş demektir. İnsanlık masumiyetin ölmesine müsade etmemelidir.
Masumiyet ölürse neyin yaşadığının bir önemi kalmaz zira.