Merhaba ey dost
Düz bir alanda bile yolumuzu, yönümüzü şaşırmışız.
Hayatın muallaklığını, yalnızlığın ,amansız ve acımasızlığını, sadece radyo ya sığınarak gidermeye çalışıyorum.
Telefonumda arızalı, yoksa arayacaktım seni. Ben anlatacaktım .ben sitem edecektim .sen garibimde dinleyecektin.
Benim kuruntularımdan ,benim şahsi sorunlarımdan, canlı olarak kurtuldun bel ki ,ama bu kez da sana yazacağım. Can dost.
Herkesin severek ve özlem duyarak, gideceği bir yerler var şu hayat diliminde, kimileri sevdiğine, kimileri çocuklarına, gitmekte
Ya ben can dost, ya ben kime gideyim.
Gitmelerim var ama nasıl gitmeler. Ne menem gitmeler sen bilirsin az çok
Hep sığındım içime, yüreğime gömerdim acılarımı,ve onlar san ki bir tespih taneleri çeker gibi çeker. Sonrada ipliği kopmaya yüz tutmaya başladığını anladığım an, oturup ağlardım.
Bu gün ağlayamıyorum da, işin acısı ipler çoktan kopmuş. Her tane bir yerde.
Bu gün sana sığınmak istiyorum, öyle bir sığınış ki yavru civcivlerin kediyi görünce ,annelerinin kanatlarının altına sığındığı gibi.
Ne oldu gene deyişini duyar gibiyim.
Çaresiz kalmayı bilir misin?.., hep konuşulması gerekenleri sustum muallaklığına bıraktım hayatı ,sen bile gerçek sıkıntılarımın ne olduğunu bilemedin, duyamadın.
Kalbim o kadar sıkıştırmakta ki beni.
Patlamaya hazır ateşteki mısır taneleri gibi.
İşte böyle ey dost
Nerdesin.