Her birey kendini bir bakıma ’’aklını’’ çok iyi kullandığını veya bildiğini zanneder.
insanlık tarihi boyunca kendi çıkarları ve menfaatleri uğruna zalimce katliamlar
vicdansızlıklar yapagelmiş, bunları yaparken bile doğru davrandıklarını kendilerine
telkin ederek, veya kılıf uydurarak vicdanlarını rahatlatmıştır. Bazen milli duyguları
bazen ise dini argümanlarını seslendirmişlerdir. Burada düşünce ve akıl devre dışı
kalmıştır. Kendilerine yanlış ve haksızlık yaptıkları söylense ’de asla kabul edilmeyecektir.
Hatta uyaranlara karşı zalimce davranılmıştır. İşte bu paradoks ’’DÜŞÜNCEDE, DÜŞKÜNLÜK’’
paradoksudur. İnsanlar karşındakini ikna kabiliyetlerini kullanarak yalan söyleyebilir aldatabilir.
bu söylemlerini yaparken kendini çok zeki ve akıllı zannederek kendi ile gururda duyabilir.

devam edecek.