Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde mahallenin birinde iki köpek yaşarmış. O iki köpek önceleri çok iyi dostlarmış. Ama bir gün iki köpeğin arasına kara kediler girmiş.
Olay bir yaşlı amcanın sokaktan geçmesi ile başlamış. Yaşlı amaca o gün kasaptan dönüyormuş. Elindeki poşetin içinde kıyma ve bir de kemik parçası varmış. O iki köpekte sokakta geziyormuş. Yaşlı amca köpekleri görmüş. Elindeki kemiği onlara vermek istemiş. Ama kemiği köpeklerden ancak birine verebilirmiş. Çünkü elinde bir tane kemik varmış. Yaşlı amca kemiği yaklaşan köpeğe vermiş.
Diğer köpek bunu görünce yerinden fırlayıp hızla koşarak gelmiş. Kemiği köpek arkadaşının ağzından kapmaya çalışmış. Ama arkadaşı buna izin vermiyormuş. Yaşlı amca büyük bir kavganın çıkacağını anlamış. Köpeklerden yere düşen kemiği hemen eğilip almış. Ama iki köpek kavgayı bırakmamış. Öyle bir şiddetli bir kavgaya tutuşmuşlar ki ayırabilene aşk olsun.
İki köpek kavga esnasında birbirlerinin yüzlerini parçalamışlar. Yaşlı adam köpeklere bakıp "Can ciğer dosttular. Bir kemik yüzünden bozuldular." Diye söylenmiş.
Sonra düşünmüş. Yaşlı haliyle iki köpeği kavgalarından ayıramazmış. Aklına hemen oradan ayrılıp karakola gitmek gelmiş. Yaşlı amca kavga yerine gittiği karakoldan polislerle geri dönmüş. O an iki köpek hala kavga ediyormuş. Polisler kavga eden iki köpeği tutup ayırmışlar. Sonra onları karakola götürmüşler.
Yaşlı amca karakolda polislere köpeklerin niye kavga ettiğini anlatmış.
Polisler bunu duyunca "Kolayı var." Demişleri. Karakolun mutfağından iki poşet kemik getirmişler. Polisler bu sayede kavgalı iki köpeği barıştırmış.
İki köpek karakoldan ağızlarında kemik dolu iki poşetle çıkmışlar. Kuytu bir yere gitmişler. Afiyetle kemikleri yemişler. Ziyafet bitince iki köpek birbirini yalayıp temizlemiş. Böylece iki köpeğin dostluğu yine eskisi gibi devam etmiş.

Tuna M. Yaşar