Yaktığın Gibi Yanarsın

Kalem ne yazarsa, asi’lik etmez
Benide yaktığın gibi yanarsın.
Şiirler yazardı, dertler yetmez
Benide yaktığın gibi yanarsın.

Bir heves uğruna, ateşe attın.
Dağın başında tek, yalnız bıraktın.
Sensizliğe koşan, ruhunu yaktın.
Benide yaktığın gibi yanarsın.

Sen benim içimde ,özlemin boldu.
Yine bu gün sensiz ,göz yaşım oldu.
Ölmüştü duygular, kahrıma doldu.
Benide yaktığın, gibi yanarsın.

Güller kurudumu, su canlandırmaz.
Birini kırdın mı? Ruhu kandırmaz.
Aşkın peşinde, sevgi yandırmaz.
Benide yaktığın gibi yanarsın.

Taştan taşa vurdun, kendi başına.
Hayallerin bitti, bu genç yaşına.
Sürmeler çekmişti, kalem kaşına.
Benide yaktığın gibi yanarsın.

Kahverengi gözler huzur saçıyor.
Baktıkça yüzüne, gönül kaçıyor
Kalp penceresinden, bakıp açıyor
Benide yaktığın gibi yanarsın.