Paranın öldürdüğü ruh, kılıcın öldürdüğü bedenden fazladır. walter scott
Suphi sekü
Suphi sekü

Bir ayakkabı , bir hayat

Yorum

Bir ayakkabı , bir hayat

( 2 kişi )

11

Yorum

11

Beğeni

5,0

Puan

939

Okunma

Bir ayakkabı , bir hayat

   Soğuk bir kış günü, yerlerde yirmi cm kar.
Bölgede okul olmadığı için; devlet, parasız yatılı bölge ilköğretim okulu açmıştı. Üçyüz öğrenci kapasiteli.
      Kar serpiştirmeye başlamıştı ve fırtına.
Ayaklarımız ıslanınca, devlerin bana verdiği konduranın da dikişleri patlamaya başladı.
Kar yağışı hızlandıkça, ayakkabının söküğü de hızlandı.
     Ve, nihayet beklediğim o büyük gün gelmişti. Ayakkabının üstü tabanından ayrıldı.
Okul inşaatı henüz bitmiş, eğitim ve öğretimin ikinci yılındaydı.
   Bir arkadaşımla çöplüklerin kenarlarını arayıp, bir karış boyunda iki parça bağlama teli ve bir tane sekislik çivi bulduk. Sanki tel değil de hazine bulmuştuk. Dünyalar benim olmuştu. Ayakkabının sağından ve solundan ikişer tane delik açtık. Bir saraç maharetiyle tabanı üstüyle tutuşturduk.
      Sıfır bir ayakkabıya sahip olmuştum. Ayak tabanım yere basmayacak ve üstü kapalı olacaktı. Kenarlardan su ve kar alsa da canı cehenneme.
     Meğer ki o zama patlayan sadece ayakkabımın dikişleri değil hayatımın dikişleriymiş.
      İlkokula başlama yaşından küçük olduğum o zaman anlayamamıştım.
    Aradan yarım asır geçti. Yüreğimin buzları erimediği için ayaklarım hâlâ üşüŕ.
   

Paylaş:
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yazıyı Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (2)

10.0

50% (1)

5.0

100% (2)

Bir ayakkabı , bir hayat Yazısına Yorum Yap
Okuduğunuz Bir ayakkabı , bir hayat yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Bir ayakkabı , bir hayat yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Ferda,ca
Ferda,ca, @ferda-ca
3.6.2025 21:46:24
5 puan verdi
Yazınız okudum.Bir çocuğun ayakkabisinin su almasi,ayaklarının hissiz kalması cok uzucu bir durum.Eskiden yokluk daha çokmus.Kayinvalidem çocukların akletlerini geceden yıkar sabah giydirirmis.Sabah okula gidenler öğlen diğer kardeşe ayakkablarini yani lastiklerini devredermis.
Öyle yokluk içindeyken insanlar yine de karamsar değilmiş.Yirtik ayakkabıdan bile yeni bir ayakkabı yapmak sevinmek ruhu güzel insanlar olmak bugüne o duyguyu taşımak .Yağmur yurekleriyle yazmak ..Bütün o çocuklara ayakkabı borcumuz var.

Yüreğiniz solmasın hocam

Saygılarımla..
Gülhan Çeliktaş
Gülhan Çeliktaş, @gulhanceliktas
8.5.2025 19:16:03
5 puan verdi
Çok duygulu içli bir yazı okudum değerli kaleminizden...tebrik ederim efendim...
Merhalbe
Merhalbe, @merhalbe
17.11.2024 20:35:59

Bizim de içimizi titretti bu soğuk.
İnanın Suphi hocam aynı hikayelerin nesliyiz .bir sabah ablamdan önce kalkıp onun ayakkabılarıyla okula gittim
.ablam ayakkabısız kaldığı için işe gidemedi.
Bu zorluklar yasanmasa bu şiirler yazilamazdi.
hece_taslari
hece_taslari, @hece-taslari
28.9.2024 12:19:42
hocam
hayat tecrubesı insan ne yasarsa yasasın
aldıkları verdikleri
ve hamd şükür
zillet ve kisve kibir..

mahcubıyetın dunyasında zorluklara karsı hakıkat ile hayat mucadelesi..
komsu ve aile kavramı paylasmak paylastıkca sofranın huzuru
gönüle yakılan saygınlık ve tarihlerımızde kaybolan varlıhımız .. şimdi özgürce saygısızlık . diz boyu karamsaarlık.. vesselam ,

hece_taslari tarafından 28.9.2024 15:31:58 zamanında düzenlenmiştir.
Suphi sekü
Suphi sekü, @suphiseku
28.9.2024 10:52:17
Kalemim iki santim kadar küçülmüştü. Yerden bir tane bitmiş tükenmez kalem buldum. Kalemimi ona sapladım ve bir kaç gün idare ettim.
Hiç kimseden hiç bir şey almamak mizacına var.
Kalemimi kimseye de göstermemeye çalışıyordum. Sonra bir arkadaşım farketti ve bana ödünç olsun diye iki tane kurşunkalem aldı. Ödünç değildi tabi. sadece ben değildim. Öğrencilerin yarısı böyleydi. Yoksulluk, çaresizlik.
Ama o zaman narinler hunharca öldürülüyordu. Özür dileyerek söylüyorum. Çöplüklerde yeni doğan bebekleri toplamıyorduk. Bu cennet gibi ülkeyi ne hale getirdiler böyle.
Şimdi hastalıklı ruhlarla şizofren bir topluma dönüştürüldük.
(((Bir milletten maneviyatını aldığın, çaldığın zaman, yerini başka bir şeyle doldurmadığın zaman, halk mutlaka o boşluğu doldurur)))
O zor günleri yazmam, çektiğim acıdan değil duyduğüm özlemdendir.
Çok teşekür ederim
Hürmetlerimle
Bir umuttula yaşamak
Bir umuttula yaşamak, @birumuttulayasamak
28.9.2024 10:19:34
Eski kışlar yağan karlar altında diz boyu okula gittiğim günler aklıma geldi, (servis yoktu belki vardı ama bize yoktu) köyden ilk geldiğimiz sene çizme ile (kara çizme) yokluk çaresizlik.. sahip olduğumuz en ufak bir şeyle mutlu olabiliyorduk entaremiz pazen den kazağımız örgüden mutluyduk yokluğa rağmen kıymet bilen nesildik.
Şimdi her şey bol memnuniyet yok mutkuszluk çok..
Geçmişe gittim yüreğinize sağlık efendim sevgiliye kalın
.
cem3453
cem3453, @cem3453
23.9.2024 22:49:54

size varana dek kimler o yoksulluğu çekmedi ki usta
ve şimdi hepsi ATA'ya duacı ve örneğin Pamukpınar'lı o değerli öğretmen ve yazarlar ve bildiklerinden muhtemel " muhteşem" padisah dediklerinin *okunda inci anlayan kişiler olduklarını Cumhuriyetten önce...

eyvallah.
Gülüm Çamlısoy
Gülüm Çamlısoy, @gulum-camlisoy
23.9.2024 15:37:10
derin
çok manidar bir paylaşım

bire bir hissettim yaşananları

öğretmenlik yaptığım ilk okulum geldi aklıma asla da çıkmaz zihnimden

kara kış yer gök çamur

ayağında annesinin kopuk terliği ile okula gelen bir öğrencim

temin etmiştim öğrencime giymesi için bir çift ayakkabıyı ve nice çocuk

üstelik okul da İstanbul un merkezinde lakin konum itibari ile de ücra bir köşede

duyarlı yüreğiniz dert görmesin

ayakkabı deyip de geçmemeli hani

hele ki günümüzde doymayan gözleri ile çoğu insanın aldıkları ve alışverişlerinin de sonlanmadığını göze alırsak

içten tebrikler


içten selam saygılarımla kıymetli hocam
Ahmet Zeytinci
Ahmet Zeytinci, @ahmetzeytinci
21.9.2024 23:35:40
Yaşananlar birebir olmasa da yine de yakın birbirine birçoklarıyla... Çok şeyimiz yoktu belki ama dostluk, arkadaşlık, değer bilirlik, sabır vardı o zaman dilimlerinde... Kutlarım...
Ahbende
Ahbende, @ahbende
21.9.2024 23:34:21
10 puan verdi
Ne günlerdi o günler..Yoklukta okuduk. Hayata tutunduk şimdi çocukların herşeyi var mutlu değil. Biz anılarımzda üşüsek bile evlatlarımızın hallerine yanıyoruz... Öyle değil mi...

Hüzünlü hayat hikayende Allahın verdiği nimetleri hatırla çok çok büyük acıların yanınds halimize şükredelim. Söylediklerim hepimiz için geçerli

Yazı çok güzel ve akıcı... Selam ve dua ile


SadeceGökyüzü
SadeceGökyüzü, @sadecegokyuzu
21.9.2024 23:17:10
O eski zaman çocukları hiç şikayet etmez sadece yaşardık..yazınız beni çocukluğuma götürdü emeğine sağlık
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL