Eski Türkiye’de yaşamakta, yönetmekte ne kadar kolaymış, bunları o zamanı
yaşayan insanlarımız söylüyor. Köylüler köylerinde, kentliler kentlerinde oturur,
kırsal kesimin nüfusu 14-15 milyon kentlerde de 5-6 milyon kişi yaşıyormuş.
Köylüler köylerinde elektriksiz, susuz, yolsuz otururlarmış.Bu tablo 1950’de
Demokrat Parti iktidara gelince Adnan Menderes başbakan olunca değişivermiş.

Böylece artık ülkemizde gelişmeler başlayınca bu gelişmelerin normal olan ve
normal olmayan yan etkileri baş göstermeye başlamış, benim de burada yazmak
ve anlatmak istediklerim günlük yaşantımızda karşılaştığımız ve ülkemizde nelerin
normal olduğu.
Örneğin kimsenin hakkını arayamaması normal olduğu gibi, emeklilerin maaş
kuyruklarında sürünmeleri normaldir.. Devlet dairelerinde bürokrasinin milletin
anasından emdiği sütü burnundan getirmesi normaldir. Hatta torpil olmadan bir
iş bulamamak normal. Muhalefettekilerin, muhalefette iken atıp tutmaları, iktidara
geldikten sonra memleketi kendilerinin de yangın yerine çevirmeleri normaldir.
Vatandaşın kazıklanması normal olduğu gibi, turistlerin kazıklanması da normaldir.

Hastanelerde ameliyat olabilmek için aylarca sıra beklemek, sonra sıra gelmeden
hakkın rahmetine kavuşmak normaldir. İşçimizin almış olduğu maaşla geçinememesi
çok normal. Yüzde yüzlere varan enflasyona rağmen vatandaşın ölmeden yaşaması
normaldir. Enflasyonu durdurma görevinin dar gelirlere yüklenmesi normaldir.
Sokaklarda yerlere tükürülmesi normal olup hele hele fuhuş yapılması çok normaldir.
İlaca ha babam zam yapılması ise normallerin en normali.

Ve televizyon izlerken veya müzik dinlerken elektriklerin pat diye kesilmesi de normaldir.
Peki normal olmayan şey ne bu memlekette? Her işin iyi gitmesi ortalığın güllük
gülistanlık olması ve insanların mutlu yaşaması mı? Kim ne derse desin bizler
şanssız milletiz. Vesselam.