’’Tabii ki de reyiz,
Bana doktor dövme özgürlüğü verdi.
Canımın istediği doktoru dövüyorum.
Az şey mi bu?’’
Bu sözleri bir sokak röportajında kime oy vereceğini soran gazeteciye bir kadın söyledi.
Bir kadın!
Bir ana!
Duyunca irkildim, dehşete düştüm. Bu sözler kişiliğini bulamamış yontulmamış magandanın ya da iktidar beslemesi bir görgüsüzün ağzından değil bir kadının ağzından çıkıyordu. Günümüz (trent) akımına uygun giyimli türbanlı bir bayan.
Sözlerinden öte gözleri, gözleri bir tuhaftı.
Gözleri kurşun gibiydi. Nefret doluydu. Kin doluydu. Korkunçtu gözleri.
Ben bu gözleri anımsıyorum ama nerden?
Çıkaramadım,
Acaba her mitinginde halkının yarısına küfreden bir liderde mi gördüm?
Yoksa Gezi de on dört yaşındaki Elvan çocuğu öldüren katilin gözleri miydi?
Gaffar Okkan’ın katilinin gözleri miydi?
Ülkü Ocakları Başkanı Sinan Ateşin katiline emri verenin gözleri miydi?
Yoksa hepsinin gözleri o kadında mı toplanmıştı?
Neden öyle bakar ki insan?
Neden o kadar kin toplanır ki bir kadının gözlerinde?
Neden öyle nefretle bakar ki?
Yoksa ne olursa olsun, ne elde ederse etsin, ne kadar güçlü olursa olsun bir türlü insan olamamanın ezikliği mi o gözler?
Sevgisizliğin gözleri mi yoksa?
Yeni gelecek iktidar,
’’...Cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zapt edilmiş,
bütün tersanelerine girilmiş,
bütün orduları dağıtılmış,
ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş,
Millet fakr-ü zaruret içinde harap ve bitap düşmüş...’’
Yıkılmış, yağmalanmış, harap edilmiş, örselenmiş bir vatan bulacaktır.
Ama her defasında küllerinden doğmasını bilmiş bu Aziz Millet gene ayağa kalkmasını bilecektir.
Ekonomi düzelecektir.
Üretim artacak, bilerek atıl bırakılmış fabrikalar tekrar bu topraklardan çıkan ürünü işleyecek, yerli sanayi gelişecek.
Enflasyon düşecek, hayat pahalılığının önüne geçilecektir. Her şey çok kısa zaman da rayına oturacaktır.
Bu Millet tekrar özüne dönecektir.
Amma,
Ahlak yozlaşmasını düzeltmek epey zaman alacaktır.
Çünkü ahlaksızlıktan nemalanan bir kesim oluştu ülkede.
Ahlaksızlığı özgürlük sanan bir kesim oluştu.
Çalışmadan kazanan bir kesim türedi.
Her alanda, ilkelliği, bayağılığı, kabalığı, görgüsüzlüğü, zevksizliği, kalitesizliği, edepsizliği, basitliği ilke edinmiş bir toplum oluştu.
Kaba kuvvet hakkın, haklının önüne geçer oldu.
Nefret dili oluştu.
Eski adap edep yok edildi, yüzyıllardır biriktirdiğimiz toplumu ayakta tutan, toplumu toplum yapan değerler gelenekler görenekler bilerek değersizleştirildi.
Yerleşik devlet geleneği ortadan kalktı.
İşte bunu yerine koymak çok zor.
Zaman ister. Çok zaman ister.
Yalnız devletin seferberliği yetmez, yalnız okullarla olası değildir. Ulusça bir seferberlik gerekir. Bozulan yok edilen ahlakı onarmak gerekir, ahlak kurallarını toplumun tüm ama tüm kesimlerine benimsetmek gerekir.
Topyekun eğitimle.
Katı yasalarla, evet katı yasalarla.
Ahlaksız bireyi ’’canım-cicimle’’ yola getiremezsiniz. Yaptırım uygulamazsanız o alışkanlığını gene sürdürecektir. Tez elden yeni yasalar çıkarmalısınız.
Bu ülke de artık suçun cezası yok.
Bilerek istenerek suçlular kollanıyor. Saygın yurttaşlar sinsin ortalık kaba kuvvet yanlılarına kalsın isteniyor. Kimse kafasını kaldıramasın ki malı götürenler aradan sıyrılsın.
İşte bu nedenle sokak röportajındaki kadın tipler yetiştirilip doktorların üstüne salındı, okullarda öğretmenlerin üstüne salındı.
Sokaklarda kadın katledenlere o nedenle ’’kravat taktı indirimi’’ verilip tekrar sokaklara salınıyor.
Bu anlayış bitirdi ülkedeki ahlakı.
Ahlak olmadan kalkınma olmaz, refaha ulaşamazsınız.
Ahlak olmadan gelecek kuşakları yetiştiremezsiniz.
Ahlak olmadan bir ülke ayakta kalamaz. Çöker, yıkılır.
Ahlak olmadan insanca yaşayamazsınız.