Herkes gücü yettiğince zaman satın almış Tanrı’dan. Zamanı bir çuvala doldurmuşuz ve yollara düşmüşüz. Ömür yolculuğudur bu. Belirli bir süre hiç kaybetmemişiz. Bir gün çuval altından delinmiş. Bazılarında o delik büyükken, bazılarında küçükmüş. Zaman akıyor çuvaldan, kimimiz farkında, kimimiz değil. Kimilerinde çok akıyor erken veda ediyorlar bu sahneye, kimilerinde az akıyor haddinden fazla bile kalıyorlar.

Öyle değişik bir yerdeyiz ki. Bir yanımız bahar bahçe, bir yanımız yaprak döküyor hakikaten. Şu an bu dünyada 8 küsür milyar insan kim bilir neler yapıyor? Bazı yerlerde aynı hareketleri yaptığımız insanlar da var. Aklınıza ne geliyorsa, onu gerçekleştiren birileri ve gerçekleştiremeyenler var. Hayal kırıklıkları, sevinçler, acılar bir günde ne çok olay oluyordur değil mi? Sizin mutsuz bir gününüzde bir başka yerde dans etmiyorlar mı sanıyorsunuz yoksa?

Dante, İlahi Komedya adlı eserinde Tanrı rolüne girmiş ve cennet, cehennem ve arafı yazmış. Gerçi bu mekanlar insan aklıyla tasavvur edilecek şeyler değil. Ama yine de korkutucu olmuş. Cehennemden cennete bir yolculuk. Belki de hiç mümkün değil bu. Araf kısmından bir alıntı yapacağım.

"Dedim ki: Vergilius bu duyduklarım ne?
Acıya yenik düşen bu insanlar kim?
Dedi ki: bu rezil durumdakiler
kötülük de, iyilik de yapmadan
yaşamış olanların ruhları.

Burada bulunanlar yaşarken kötülük yapmadıkları için cehenneme atılmazlar, ama iyilik de yapmadıkları için cennete alınmazlar."

İlahi Komedyayı uzun süre önce okumuştum. Bu alıntıyı sözlükte gördüm ve çok hoşuma gitti. Yalnız ben biraz da şöyle bakacağım mevzuya. İyilik yapmayan kötülük yapmış olmuyor mudur? Haksızlığa susan dilsiz şeytandır hadisi geliyor aklıma. Bunun tersi de olabilir. Kötülük yapmayan aslında iyi bir şey yapıyordur. Bu hayatta illa ki etkileşime giriyoruz. Bir uçurum kenarında ağaç değiliz sonuçta. Kaldı ki o ağaca bile kuşlar konar, etkileşime girer. Bu etkileşimlerin iyi ve kötü sonuçları olabiliyor. Sen kötü düşünmezsen iyi yaklaşmış olursun. İyi düşünmezsen de kötü yaklaşmış olursun.

Çuvalı doldurmuşuz işte. Bir yol tutturup gidiyoruz. Bütün yönleri denemeden de ölmeyeceğiz. Doğruyu bulmak için bu arayış hep sürecek. Hakikati arıyoruz da hakikat işte ölümde. Dante’nin bütün tahminleri yanlış mıdır öğreneceğiz. Çuvalı yamamaya çalıştıkça delik daha da büyüyecek. O yüzden biraz hızlanmalıyız. Dokunduğumuz her hayata unutulacak olsak bile kötü düşüncelerle yaklaşmamalıyız. Bir kere var olduk ya hiç yaşamıyormuş gibi davranmayalım.

Hiçbir şey sebepsiz değildir..