Lamira ve çocuklar yemekte hiç konuşmadılar. Babaların ölümünü ilk günde unutmuş gibi suskundular. Lamira yemekleri toparladı, samira odasına çekildi şua ve şazuza ise dışarı çıktılar. Lamira bursa da yaşayan kardeşini aradı, uzunca konuştular babasından kalan malların paylaşımını sürekli ısrarla anlatıp durdu kardeşi lamira ya abilerin hiç bir şey vermeyeceklerini iyi biliyordu ve lamiraya miras için hak talep etmemesini söyledi. Lamira kardeşinden sonra abisini aradı, abisi gayet kibar halde lamira gülüm nasılsın dedi lamira sakince iyi değilim dedi. Abisi iyi olacak gülüm dedi sen hafızsın güçlü ol dedi. Lamira abi seni miras için aradım, hangi miras lamira dedi sanki hiç bilmiyormuş gibi, babamdan kalan mallar için dedi. Abisi, lamira ne zaman başına bir iş gelse miras diyorsun oysa bunu konuşmuştuk diğer agabeylerin ve ben bu konuda kız çocuğu olarak senin mirastan hakkın olmadığına karar verdik dedi. Lamira hayır dedi yıllardır beni baba malından yoksun bıraktınız babamdan kalan haklarımı zorlada olsa alacağım dedi. Abisi suskun bir hal aldı, ne istiyorsun dedi. Lamira malatyada ki 130 dönüm tarlayı, 4 katlı evi, 3 işyerini ve kuyumcu dükkanı açıkça söyledi bunları eşit böleceğiz dedi ve devam etti balıkesirde bulunan ve çocuklarına verdiğin arsalarda ki hakkımı da alacağım dedi. Abisi telefonu çoktan kapatmıştı.
Lamira abisinin telefonu suratına kapatmış olmasından dolayı sinirlenip soluna tükürdü, adı herif dedi, alçak...
Samira seslere uyandın ne oluyor anne dedi lamira samiraya her şeyi anlattı, samira küçümseyen bi gülüşle şerefsizler dedi.
sigaran var mı dedi samira şaşkın halde sigara kullanmazsın ki dedi. Ver bakalım bir tane, siğarasını yakıp pencere kenarında sokağa bakıp dalıp gitti.
Samira konuşuyordu, ama annesinin kendisini duymadığını fark etti ve o da sustu...
Lamira başını sağa sola çevirip, alacağım dedi haklarımı... Alacağım...
Samira annesinin gelecek hakkında ki korkularını hissetmiş gibi üzme kendini alırız dedi..
Evet dedi lamira, alacağım...






.