Ölüm anı diriliş meydanı

Küreğin her toprak atışında
Bir kez daha patlıyordu gökyüzü
Çakıyordu insan yüreğini sızlatan şimşek
Çünkü aynı kendisi gibi
Başkaları da hazır değildi
Bu amansız hastalığa
Zamansız bu ayrılığa...

Zaman kısıtlı vakit dar günler sayılı madem bir başlangıç var elbet bitişte var
Her kavuşmanın sonu elbette ayrılık madem doğduk o halde öleceğizde ve sevgililer sevgilisine kavuşacağız çünkü dünya bir hapishane yeri cennetten kovulan insanın sürgün ödüldüğü yer asıl ödül ve sonsuz hayat ise Rabbimize kavuşmak onun rızasına nail olabilmek cennette kendimize ufak bir yer edinmek
Seven insan sevdiğinden ayrılmak istemesede havaalanları otobüs garajları hep sevilenlerin gözyaşları ile ıslanmakta her vedalaşma bir hüzün taşır malesef
En acı vedalaşmalar ise bir gence en zoru ise Anne ve babanın evladına veda ettirmesin Mevlam hiç kimseye evlat acısı tattırmasın işte insanın hüznü ve gözyaşına  ortak olan  mezarlıklar aynı zamanda dünyadaki son limandır ve bu limandan kalkan gemi ahirete yol alacaktır ve bu dünyada noktalanan insan inşAllah amellerinin temizlik ve güzelliği sayesinde cennet kapısında yeniden dirilecektir Nebiler nebisine komşu olacaktır bu nedenle her mezarlık aynı zamanda bir diriliş meydana inşAllah ölen kişi amelleri sağlam ise daha sağlam ve temiz bir edebi sonsuz hayata uyanacaktır
O halde üzülmek ve hüzünlenmek niye madem ölüm bir kurtuluş ve kavuşmak anı ve Rabbimizle Efendiler efendisi ile hasret giderme anı o halde biz kendimize üzülüp ağlayalım çünkü tüm sıkıntı ve dertler bizi bekliyor cennete kavuşan insan hiç bu dünyayı özlermi Allahım sen bizi sana kavuştur o efendiler efendisine olan özlem ile hasretimizi dindir salat ve selam o sahabelerimize gül yüzlü reyhan kokulu Nebiler serdarına olsun sen biz kulunu seversin bizi efendimize sahabelerine gül cemalli kullarına komşu eyle en güzel ve temizini sen bize nasip et