Yakın akrabam olan Şinasi amca ile dün sabah yaptığım bir telefon görüşmesi sonrası. Kısa süreliğine olsa da bana ihtiyacı olan hastalarımı bensiz bırakmam gerekti. Ve buraya gelme sebebim ise babadan kalan üç beş tarla idi.
Evden çıktığım saat göre yolum üzeri çok kasaba köyü geride bırakmıştım. Ve yaz sıcağı teneke kutusu aracımı da daha beter ısıtmıştı.
Şöyle ağaçlık bir yer bulsam duracağım da.
Lanet olsun; Her yer kayalık taşlık ve bir ateş topunu andıran güneş sanki tepeme dikilmişti.
Biraz daha yolum daha vardı .ve birden direksiyonu sağ kırıp araçtan indim. Çünkü yol kenarında gürül gürül akan çeşmeyi görünce içim serinlemişti…

Gökyüzü ise mavi kalem çekmiş gözlerine bir de ılık ılık esen bir rüzgâr fena yokluyordu yüzümü ve bodur ağaçların dallarına konan kuş seslerine ve suyun akarlığına hayran kalmış, avucuma dökülen su ile yarısı dudaklarım diğer yarı toprakla buluşturuyordum.
bütün ruhum yer gök arası geziniyor ve suyun içine yansıyan yüzümü görünce; evet, çakı gibi doktor olmam ailemin tercihi idi; ben aşk kadınıyım daha çok ama pratikte hiç aşk yaşamışlığım olmamasının da çok açıklayıcı bir cevabım yoktu..
susmak serimde bir efkar dağıtıyordu. Dakikalarca su ile dudak dudağa öpüşüp bakıştıktan sonra yolcu yolunda gerek kendime talimatı verdim… Çok beğendiğim bir yeri tekrar görebilme ihtimaline karşı az da çevreyi incelemeye koyuldum. Bir iki adım tekrarından sonra yolun ortasın düşmüş gümüş bir kolye buldum.
Onu yerden alıp almamak arası bir süre gelip gittim. Acaba? Nasıl yol ortasına düştü; bu güzelim gümüş kolye dedim.
Araçların sürekli yolun ortasına topuk vurduğunu çok yakın izliyorum. Bir ihtimal bu kolyeyi sakar bir kadının boynundan buraya düşebileceği idi; avucumun içerisinde kime ait olduğun bilmediğim bir gümüş kolye duruyordu.

Bundan birkaç yıl önce yüksek lisans için İtalya’daydım Ve gitmişken oranın sokak lezzetlerinin neler olduğuna bakayım demiştim. Başta spagetti olmak üzere pizza, lazanya, bruschetta gibi lezzetlerinin dışında ekmek arası dondurması güzeldi.
Tarihi taşlı sokakları o kadar bilindik geliyor ki! İnsana" bizim oralar yani ".
Mesela dilencisi bol, en hoşuma giden kısmı ise gelecekten haber verdiklerine çok inanmış falcıları idi…
Tıpkı bu gümüş kolyede olduğu gibi benim yaşantımın bir parçası olan o adam ile yolun ortasında burun buruna gelmiştik…
Falcı kızın giyindiği kıyafetlerin renk uyumsuzluğu baştan bana itici gelmişti. Ve bütün bedenin bedenime yaslanmış gibi bir de ağırdı ki sesim soluğum kesilmişti oracık da.
İşte burada bir kez daha aynı dili konuşmanın ne kadar önemli olduğunu anlamış Benim falcı kızı kendimden uzaklaştırma çabamı gören bir başka genç adam fark etmiş olmalı ki yerinden bir ok gibi fırlamış ve falcı kızın ellerinin arasından benim bileklerimi kurtarıp ona gitmemi hatırlattı.
Eğitimim sürecinde İngilizcem iyiydi. Beni falcının elinden azat eden genç adama çok çok teşekkür edip bir an önce kaldığım otele gelmiştim.


Çok şeyleri öğrenme hırsıma bir ay yetmiyor ve Türkiye’ye dönememe son bir hafta kalmıştı.
burada bir çılgınlık yapma isteğim var lakin kiminle yapabilirim fikrini beynimde yürütemiyordum.
bir ana o beni falcı kızın elinde kurtaran adamın olabileceği sahnesi gözümün önünden canlandı .neden olmasın yahu!..
Tekrar aynı sokak da görünme vaktim deyip, benle yüksek lisansa gelen arkadaşlarıma bir bahane uydurup , ayrıldım.
Yine taşlı sokaklar beni bizim büyük ada faytonunun peşinden sürükleyen atlardan biri yapmıştı. Sokak lezzetlerinden birin yeyip, diğerini yemek için adeta it gibi boğuşuyordum ki…
Aradığım genç adam karşı bir restoranda arkadaşları ile keyifli keyli bir şekilde muhabbet ediyordu. Onu görmem iyi hoş da nasıl gidip ona seni arıyorum dememin bir yolu olmalıydı.
Rahat; ben bir saat diyeyim; siz ona iki saat deyin, karşı işletmenin duvarına yaslanıp onu izledim. Her memlekette olduğu gibi kalabalık sokak bazen yürüyenlerin birbirine karşı sabrı taşıyordu. Çevrede bulunan herkes kavganın olduğu yere gözlerini sabitlemiş izliyordu. Kavganın benim işime yarayacağını bilmeden bir an önce oradan ayrılıp, arkadaşlarımın olduğu otele gitme düşüncesi ile yaslandığım işletmenin duvarından kendimi az beriye çekip , kavgayı ve sesleri gittikçe geride bırakıyordum.

Kaldığımız otele gittikçe yakınlaşmıştım. Fakat bir araç direksiyonu tam önüme kırdı. Bizim memlekette gelin arabalarının geçişlerinde onlardan biraz bahşiş almaya direnen çocuklar aklıma geldi. Demek ki! Bahşiş koparmak için, burada aynen araçlar yol kesiyorlardı...
Aracın içinde kimler var çok seçemedim. Hırsızda olabilirlerdi. İnşallah gelen mala gelmiş cana gelmemiştir diye sürekli bildiğim duaları mırıldanıyorum. Bir kaç saniye korku halimden uzaklaşamadım. Ama aracın kapısı açılınca beklediğimin beni almaya geldiğini görünce az çeki düzen verdim üstü başıma .
Bana bakışları ile gel işaret edip aracın kapısını kapattı. Hayallerinin peşinde gitmek bu olsa gerekti. Bütün gece o genç adamla sevgimizi, yani gücümüzü dişe diş birbirimize teslim ettik.

Bir seferlik ilişkiden; yıllar sonra oğlum Emir Can’ın doğduğunu ona söylemem gerekiyordu ama . Ve onun varlığına kendimi alıştırmam yıllar aldı. Her neyse sanırım bu yolculuk da yalnız değildim. Dikiz aynasında yerini alan bir gümüş kolyem vardı…


Ana Karakterler:
D.r Asuman ...