ZENGİN FAKİR ARASINDAKİ FARKLAR.
Zengin insanlar sürekli yeni bir şeyler öğrenerek beceri kazanmanın önemini iyi bilirler. Daha sonra bu bilgileri işlerini hızlandırmak için kullanırlar.
Fakir insanlar çalışan bir sistemi değiştirmek istemezler.Onlar daha çok servete sahip olabilmek için,işçilerinin daha fazla çalışmasını beklerler.Çalışan bir sistemi geliştirmeyi aptallık olarak görürler.
Zengin insanlar, zamanlarını, becerilerini ve enerjilerini uzun vadede başarılı olabilmek için harcarlar.Günü kurtarmak onlar için başarılı bir eylem değildir.Servetlerinin büyük kısmını araştırma-geliştirmeye harcamaktan asla çekinmezler.
Fakir insanlar için kısa vadeli getiriler her zaman en iyisidir. Onlara göre yapacakları işin anında getirisi olması gerekir.Eğer kısa vade de para kazanamaz ise becerilerini boşa harcadıklarını düşünürler.
Zengin insanlar yaptıkları işin karşılığında kendilerine ödül verilmesini beklemezler ancak çalışanların motivasyonunu yükseltebilmek için,başarılı yapılan her işi ödül ile süslerler.Zenginler için çalışanları bir işçi değil yol arkadaşıdır.
Fakir insanlar ise ilk önce kendi çıkarını düşünür.Ortada başarısız bir sonuç varsa bunu çalışanlara mâl eder.Bu kişiler doğru yapılan işi ödüllendirmenin gereksiz bir şey olduğunu savunurlar.“Babasının hayrına yapmıyor ya..”
Zengin insanlar çalışanları ile olan ilişkilerini güven, beğeni ve karşılıklı saygı üzerine inşa ederler. Bu tür insanlar, kurdukları ilişkinin karşılığında hiçbir şey beklemezler.Başarı başarısızlıkta ortaktır.
Fakir insanlar ise,en düşük maaşla en yüksek performansı kimin verdiğine bakar.Karşılıksız yardım yapmayı asla sevmezler.Eğer bir şey vermesi gerekiyorsa mutlaka onun karşılığını almalıdır.
Zengin insanlar paraya değil,başarıya odaklıdır.Onlar üretmiş oldukları şeyin kaç para kazandıracağı ile ilgilenmez.
Fakir insanlar kolay yoldan para kazanmak için her şeyden vazgeçebilir.Paranın nasıl kazanıldığının bir önemi yoktur.Önemli olan tek şey para miktarıdır.