1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
284
Okunma
Zûleyha Yusuf’u için kör kuyuya girdi. Ve aslında Yusuf’u yanmasın diye kendini aşkın ateşiyle yakan da Zûleyha idi...
Oysa, Allah için ne de güzel sevmişti. Ama Allah için sevmiş olması bile Zûleyha’nın Yusuf’u için yanmasına mani değildi. Dünya penceresiydi oysa Yusuf’a bakan o gözleri. Ağlamaktan pınarları kurudu. Susuz kurak çöllere döndü. Zaten kör bir kuyunun en dibinde sessiz ve kimsesizdi. Herşey Yusuf üzülmesin diyeydi. Onun aşkıyla yanmakta ağlamakta kör kuyulara düşmekte Allah için sevmiş olmak kadar ibadetti.
Sonuç mu ne oldu?
Sonuç. Bu köhne dünyada cehennemi yaşadı.
Ve Zûleyha,
Yusuf’una hiç kavuşamadı.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz