İnsanlar, genellikle "iyi" olmanın erdemlerinden bahsederler. İyi olmanın, topluma fayda sağlamanın, vicdanen huzur bulmanın yüce bir değer olduğuna inanırlar. Ancak ne yazık ki, zamanla öğrendiğim bir şey var ki; "iyi" olma maskesi altında ne kadar çok kötülük yapıldığını görmek insanın içini acıtıyor.

Bir zamanlar ben de iyi bir insan olmanın, doğru yolda yürümenin, başkalarına yardım etmenin hayatın anlamı olduğunu düşünürdüm. Oysa şimdi fark ediyorum ki, bu düşünce aslında ne kadar naifmiş. İyi olmak, insanlara umut vermek, onlara destek olmak; bunlar güzel değerler olarak görünse de, insanların bu değerleri nasıl suistimal ettiğini, nasıl manipüle ettiğini gözlemledikçe, içimdeki inancın nasıl eridiğini anlatmak zor.

Gözlerimle gördüm, kulaklarımla işittim; "iyi" olduğunu söyleyen, her fırsatta iyilikten bahseden insanların aslında en büyük sahtekarlıkları, en derin ihanetleri, en acımasız hileleri gerçekleştirdiğini. "İyi" olmanın verdiği sahte güvenle, kalplerde açtıkları yaraları, ruhlarda bıraktıkları izleri gördükçe, artık iyi olmaktan vazgeçmek gerektiğine inanıyorum.

"İyi bir insanım" diyenlerin, aslında karanlık taraflarını nasıl gizlediklerini, vicdansızlıklarını nasıl örtbas ettiklerini anladıkça, iyi olmanın ne denli anlamsız bir çaba olduğunu fark ediyorum. Çünkü bu dünyada iyi olmak, bir zayıflık olarak görülüyor. İyi insanlar, kötü niyetli bireylerin oyunlarına en kolay kurban gidenlerdir. İyi olmak, artık bir erdem değil, bir dezavantaj haline geldi. Artık "iyi" olmayı bir kenara bırakıyorum. İyilik maskesi altında saklanan sahtekarlıkları, iki yüzlülükleri, acımasızlıkları gördükçe, insanlara güvenmenin ne kadar büyük bir hata olduğunu anladım. Artık iyi olmaktan vazgeçiyorum, çünkü anladım ki; iyi bir insan olduğundan bahseden her insanın aslında içinde bir kötülük tohumu taşıdığını. Bu yüzden ben de artık kendi doğrularımı, kendi değerlerimi belirliyorum. İyi olmak, sadece bir yanılsama. İyi olduğumu iddia etmeyeceğim, başkalarının da bu yanılsamaya kapılmasına izin vermeyeceğim. Kendi yolumu, kendi karanlığımda aydınlatacağım. Artık iyi olmak istemiyorum; çünkü gerçek iyilik, maskesiz, saf ve çıkarsız olanıdır. Ve ne yazık ki, böylesi bir iyilik bu dünyada yer bulamıyor.

İnsanların sahte iyiliklerine, boş vaatlerine, iki yüzlü davranışlarına inanmıyorum artık. İyi olmak, sadece bir kılıftan ibaret. Ben artık bu kılıfı çıkartıyorum ve hakiki, sahici, saf halimle var olacağım. İyi olmayı reddediyorum; çünkü iyilik, samimi ve gerçek olmadığı sürece sadece bir aldatmacadır ve ben bu aldatmacada rol almak istemiyorum.