Görünen ve bir kütleye sahip olan her şey hareket içindedir. Düşünelim. Hiçbir şey hareket etmese ne olurdu. Öncelikle zaman diye bir şey olmazdı. Çünkü değişmeyen her şey zamanın dışındadır. Bir şey hareket edecek ki onun farkı zamanı meydana getirecek. Biz hareketi bir varlık olarak düşünürsek onu ancak soyut olarak algılayabiliriz.

Hareket maddeden bağımsız değildir. Bu ancak insan zihninde bağımsız olabilir. Metafiziği iyi bilen biri şöyle diyebilir. “Elimize bir taş alalım. Ve taşı ileriye doğru atalım. Ve soralım. Taş neden ileriye doğru gidiyor da geriye doğru gitmiyor. Yoksa taşın üzerindeki hareket varlığına ‘atılınca ileriye doğru git’ bilgisi mi yüklenmiş.” O kişi devam eder derki “Hareket varlığını maddenin üzerinden kaldırırsak her şey o zaman ağır mı olacak.

Veya o şeyin görüntüsü olacak ama kütlesi olmayacak mı?”. Eğer biz hareket denen soyut varlığı çözebilirsek bu foton zerreciklerini durdurmaktan daha önemli bir şey olacak. Soyut olan hareket varlığına ancak şöyle nüfuz edebiliriz. Hareket varlığından vücudumuzun merkezi olan kalbimize çay renginde, kırmızı bir kutsal ışığın aktığını düşünürüz. Bu kendimizi bir çeşit nüfuz edeceğimiz ve anlayacağımız şey ile birlikte oldurmaktır.
Tuna M. Yaşar