Bazı şeyleri anımsamak,o gün neler yaşadığını hatırlamaktan daha üzücü.Serin bir akşam sahil kenarında oturup denizin tuz kokusu ve ferahlığını içine çekerken o anı düşünüp dizlerini karnına çekip kollarını bacaklarına sarıp derin bir nefeste herşeyi aniden anımsamak..
Zihnini zorlayıp her detayı hatırlamaya çalışmak kendi zihnini zorlamak,deşmeye çalışmak kendinle konuşmak, hayırları ,evetleri sıralamak ne kadarda hüzünlü.

Andan,sonraki zaman ,yani geçmişin istikbâlinden ,fakatlarla ve ısrarla o güne dönmek istersin Keşkeleri sıralar yada iyikilere eyvallah edersin.Gülümseyebilir hatta saçma bi kahkaha bile arttırabilir dün yaptıkların ama zihnin hüznünü yenmene izin vermez bide bunu o an anlamışsan geçmiş olsun.Anılar yükleniyor..

Bir anda silik anılar beyninin çıkmaz sokaklarından ayan beyan serilir gün yüzüne
Yollarına gül döktüğün planların ,dikenleri kalbini deştiği o gün oluverir.Oysa unutmak en güzel olanıdır bilirsin..
Neden hatırladım pişmanlığı sarar efil efil bedenini.O andan çıkmak istersin ,tekrar hatırlamadığın anlara geri dönmeyi dilersin ,vicdan azabı olur kendi kendinle konuşurken hislerin.
Aslında hepimiz bugünden yarınlara yolluk hazırlarırız,elimizde olmayan sebebler dairesinden.. Yarınlardan bugüne dönmek de isteriz belki kimbilir?

Şöyle geri dönüp ardımıza:
göğüsleyemediğimiz her olaya kocaman bir pardon! Anımsayamadığımız her kötü anıya ordakal! demek daha harika bir fikir!
Ha bunları becerebilene de bravo..!