Profesör Nasr Hamid Ebu Zeyd, hangi beşerî veya ilahi kanun ve kurallara göre yuvanı, akademik hayatını bitirmeye çalıştılar, halen anlamış değilim. İstediğin mutlu bir yuva, okumak ve yazmaktı sadece.

İtiati kabul etmeyişin içtihada olan iştihakin bir türlü salim ve sakin bir limana bırakmamıştı seni.

Hayretin, şaşkınlığın ve şaşakalmışlığın şevkiyle dogmatik ötleklere tavizsiz tavrın başına bela olmuştu.Öyle ya onlar da bir an olsun hayret ve şaşkınlık makamında olsalardı, eminim huzur ve sükûnet senin dünyanada uğrardı.

Eleştirilerin ile en sağlam metinleri sarsar, en bidat dediğimiz nasları hakikat sınırına yaklaştırana kadar etkili tevillerin vardı.En hakiki dediğimiz nasları bidat kabul ettirecek kadar uyanık ve zeki birine tahammül edilemezdi.

Asiliğin, daha doğrusu âsilliğin,aykırılığın tırıs hızıyla kovulduğu topraklarda sana yer yoktu biliyorum.

Ebu Zeyd, Sen mevâlinin garibanlarındandın yurdun fakir, soyun fakir adını Nasr (Zafer) koymuştu baban. Ve bir türlü muzaffer ol(a)mayışın.

Üzgünüm!
Gittiğinden beri fazla şeyin değiştiğini söyleyemem.Epitemoloji daima ideolojilere yenik düştü. Kara kaplı kitapların elinden çektiklerimiz ve değişmeyen asırlık hikayemiz aynen devam ediyor.

Nasr Hamid Ebu Zeyd inan ne zaman ismini ansam/duysam tüylerim diken diken oluyor.Çektiğin acılar mekanikleşen rasyonel akılla anlaşılamaz. Ancak acıyı, aşkı derinden hissedenler, Hallaç, Ebuzer damar taşıyanlar anlar.

Çalışmaların Kur’an’ın icaz , belagat ve vahyin tabiatı ile ilgiliydi. En çok Kuran’ı, tilavet edenler ezberleyenlerin hedefi olman çok tuhaf. İslam Hebeşli Bilal’in gırtlağından yükselmişti halbuki.

Sana bunca zulmü reva görenler Allah’ın ismi ile konuşuyorlardı. Lakin ruhlarından ve yüzlerinden nefret akıyor.

Onlara,alemlere rahmet olarak gönderilen,Taif dönüşünde taşlanıp alemler içinde sığınacak bir ağacın gölgesini bulamayan Resul’un diliyle sesleniyorum. "bilmiyorlar."

Profesör Ebu Zeyd,Bugün ölüm yıl dönümünmüş. Yaşadın ve öldün. Seni tekfir edenlerde yaşadı. Hemde doyasıya. paraları, kariyerleri, cemaatleri, köleleri oldu.Tabi buna yaşamak denilirse.