Okul eve yakın olunca çanta taşımasını sevmiyorum.Kitaplarım kollarımın arasında sıkı adımlarla yola revan olduk yine dört arkadaş.Evde birlikte , okulda birlikte...Yalnız sınıflarımız farklı.

Caddeyi dikkatli bir şekilde karşıya geçtik ,yaya kaldırımına çıktık ki, bir dolmuş durdu ve kapısını açtı.Önden iki kişi indi.Ardından yetmiş yaşlarında bir teyze iki elinde iki dolu pazar çantası ,omuzuna takılı küçük bir valiz
dolmuştan inmeye çalışıyor.Ama ne yapsa boşuna..Kayıtsız kalamadık tabi bu duruma.Teyze köyden geliyordu belli ki..pazar çantasında kabak, patlıcan,domates, biber,salatalık,yeşil sebzeler ,daha neler neler...Valizinde de kıyafetleri var sanıyorum.Kendi ürettiklerinden götürüyordu sevdiklerine besbelli .Çantaları ve valizini aldık ve inmesine yardım ettik.Dolmuş gitti yoluna..

Yolculuk teyzenin başını döndürmüş olacak ki, boş gözlerle yüzümüze bakıyordu.Yardım edelim de bir şey söylese bari.Sorduk teyzeye;

- Nereye gideceksiniz teyze?.
Nihayet teyze kendine geldi.Gülümsedi,teşekkür etti ve.

-Beni oğlum gile bırakın evladım.Buralarda bir yerde olacaktı evi..

Dört arkadaş birbirimize baktık.Her halde ineceği yeri biliyordu diye düşündüm.Aradığı ev buralardaydı ama sokağını bilmiyordu.Bir saat sonra ders başlayacaktı.Şaskındık hepimiz.

-Oğlun kim teyze, adı -soyadı-işi nedir?.Kim diye tanırlar buralarda?..

Bir yandan da içimdenAllah’a yalvarıyordum.’’ Allah’ım yardım et.Süremiz kısıtlı.Ankaranın düzünde sarı çizmeli aramayalım!.."

Teyze kısa bir süre düşündü ve;

-Ağır ceza avukatı Osman ...dedi.Hangi binada oturduğunu bilmiyorum.Karşıdaki binaları gösterdi ve şunlardan biriydi sanırım dedi.

Arkadaşlarla yine bakıştık.Hepimiz endiseliydik.Ne yapacaktık şimdi?.

Arkadaşlara ;

-Haydi gidiyoruz dedim.Teyzenin koluna girdim.Çantaları yüklendik, tekrar yolun diğer tarafına geçtik .Her apartmanın altındaki market ,pastane ve yazıhanelere soracaktık Ağır ceza avukatı Osman ... bu binada mı oturuyor diye..

İlk bizim oturduğumuz apartmanın altındaki markete sorduk.Üçüncü katta oturduğunu öğrendik.Üçüncü kat on iki no .lu dairede oturuyordu.Arkadaşlar okula geri döndü teyzeyi oğlunun evine bırakma görevi bana kalmıştı.Asansörle çıktık ve on iki numaranın zilini çaldık .Kapı açıldı , avukat beyin eşi ;ne istediğimi sordu.Teyzeyi görünce yüzünü ekşitti.Teyze O’nu tanımış olacak ki;

-Ben geldim ,çantaları içeri getir dedi ve eve girdi ilerlemeye başladı.Demek ki gideceği yeri biliyordu Gelini ile baş başa kalmıştık .Bana;

-Bunu nereden buldun? dedi.Şaşırmıştım.Nasıl yani ?..Dedim.

-İnsanın kayın validesi gelinin evine getirilir mi?..Dedi.Sinirden bir kahkaha attı..

-İçeri buyur soğuk bir şeyler ikram edeyim dedi.

Olanlar bende soğuk duş etkisi yapmıştı zaten.Soğuk bir şey içmeye gerek kalmamıstı.Teşekkür ettim ve ikramı geri çevirdim okula gitmem gerektiğinden bahisle.

Koşar adımlarla okulun yolunu tuttum.Aklım alabora olmuştu.Kocasının annesi de olsa bir anne böyle mi karşılanmalıydı?..Eminim
oğlu da annesine düşkün değildi.Yaşlı teyze eli ayağı tutana kadar bu böyle devam edecekti.Sonra mı?..İhtimal huzur evi..