BİZ
DİLE VE SÖZE DEĞİL
ÖZ’E VE HAL’E BAKARIZ


65 ini aşıp 70 e yaklaşmakta olan arkadaşlarımdan birine kendinde ne gibi bir değişiklik hissettiğini sordum.

Bana hepinizle paylaşmak istediğim aşağıdaki çok ilginç satırları yolladı...


🔖 Ailemi, kariyerimi ve pozisyonumu sevdiğim yılların ardından, şimdi eski arkadaşlarımı sevmeye başladım.

🔖 Bir atlas olmadığımın farkına vardım. Dünyayı omuzlarımda taşımam gerekmiyor.

🔖 Meyve sebze satanlarla pazarlık yapmayı bıraktım. Sonuçta, bir kaç kuruş fazla ödememle cebimde bir delik açılmayacağını biliyorum ama o bir kaç kuruş, zavallı adamın kızının okul masraflarını ödemesine yardımcı olabilir.

🔖 Taksi şoförüne ödeme yaptığımda, para üstünü almıyorum. Ekstra para kazanmak yüzüne bir tebessüm kondurabilir. Ne de olsa benden çok daha fazla yoruluyor.

🔖 Yaşlılara "bu hikayeyi anlatmıştınız" demeyi bir kenara bıraktım. Ne de olsa, bu hikâyeler hatıralarını canlandırmalarına ve geçmişi tekrar yaşamalarına yardım ediyor.

🔖 İnsanları hatalı olduklarında bile düzeltmemeyi öğrendim. Ne de olsa, herkesi mükemmel yapma sorumluluğu bana ait değil. Huzur mükemmeliyetten çok daha önemli.

🔖 Cömertçe ve bolca iltifat ediyorum. Ne de olsa, bu yalnızca karşımdakine değil, benim de ruh halime iyi geliyor.

🔖 Giysilerimdeki kırışıklığı ya da bir lekeyi dert etmemeyi öğrendim. Sonuç itibariyle, kişilik görünüşten daha çok öne çıkar.

🔖 Benden farklı kişilerle tartışmaktan kaçınıyorum. Ne de olsa, onlar iyi ilişkiler
yürütmenin önemini bilmiyor olabilirler ama ben biliyorum.

🔖 Beni kirli oyunlarıyla saf dışı bırakmak isteyen biri olduğunda, sakinliğini koruyorum. Sonuçta, ben ne kirliyim ne de kimseyle bir yarış halindeyim.

🔖 Duygularımdan utanmamayı öğreniyorum. Ne de olsa, beni insan kılan duygularım.

🔖 Bir ilişkiyi koparıp atmaktansa egomu bir kenara bırakmanın daha iyi olduğunu öğrendim. Sonuçta ego tek başıma olmama neden olacakken ilişkiler asla yalnız kalmamamı sağlar.

🔖 Her günü son günümmüş gibi yaşamayı öğrendim. Ne de olsa, öyle de olabilir.

🔖 Beni mutlu eden şeyleri yapmayı öğrendim, ne de olsa ben kendi mutluluğumdan mesulüm, başkasınınkinden değil.



🍁🍁🍁🍁🍁🍁


Çok dinledim diliyle, sözüyle gelenleri.

Çok işittim,
çok okudum...

Sonra baktım, yüreğindeki başkayken dilleri başka söylüyordu onların...

Zaman geçtikçe çoğaldı özle sözde farklı olanlar...

Çoğunluğu, bir yana bıraktım, suskunları aradı gözlerim.

O zaman fark ettim, özünde cevher olanı.

Dolu buğday başakları gibiydiler,

Bu yüzden başları eğik, suskun halleriyle dillerinde değil özlerinde ağırdılar...

▪▪▪

BİZ
DiLE VE SÖZE DEĞİL
ÖZ’E VE HAL’E BAKARIZ


Hacı Bektaşi Veli

Not: Yazı alıntıdır