Heykel, demirden, tunçtan, mermer ve ağaçtan şekil verilerek veyâ yontularak yapılan cansız, ruhsuz nesnelere verilen isimdir. Evet cansız ve ruhsuz şeyler ama gelin görün ki bu cansız ve ruhsuz nesneler için ihaleler açılır, faturalar düzenlenir ve büyük paralar harcanır. Peki kimin parası harcanır ? Elbette ki bizim verdiğimiz vergilerin paraları harcanır. Biz devletimize vergi veririz ki, devletimiz bize yol, ulaşım, su, hastane ve iş-aş imkanı sağlasın. Devletimiz de belediyelere para aktarır ki halkın bu ihtiyaçları karşılansın. Ama gelin görün ki bir çok belediye başkanı halk’a hizmet etmek yerine emânet edilen paraları çar çur etmenin, beceriksizliklerini üç beş heykel yaptırmakla kapatmanın derdinde...
Kardeşim, biz vatandaşlar cansız, ruhsuz ve hiç bir işe yaramayan heykeller yerine çocuklarımıza fabrika ve iş imkanı istiyoruz. Oturup dinleneceğimiz parklar, bahçeler istiyoruz. Halkın Ücretsiz kullanacağı Spor salonları ve yüzme havuzları, WC’ler, Lavabolar istiyoruz.
Bu ülkede vatandaşlar kendi Camii’lerini bile kendi imkanlarıyla yapıyorken, halkın parasının heykellere yatırılmasına KARŞIYIM. Her ay benim maaşımdan ciddî kesintiler yapılıyor, vergiler alınıyor. Ben paramın heykel gibi hiç bir şeye, hiç bir kimseye hayrı olmayan şeylere kullanılmasını istemiyorum. İşsizlik, aşsızlık edebiyatı yapan belediye başkanları önce görev mahallinde ki halka iş imkanı sağlasın sonra heykel yapmanın derdine düşsün... İllaki heykel yaptırıp dikecekse kendi parasıyla yaptırsın, milletin helal parasını kullanmasın. Bu sebeple verdiğim vergilerle heykel yapan kimselere hakkımı helal etmiyorum...
Erdinç Tip
Yazar-Şair