Ey gönül!
Dünya nimeti peşinde koşar her davranışı mübah sayarsın. Hakikat çeşmesinden yoktur nasibin içer içer faniliğe kanarsın. Bilmem ki bu gidişle hangi dala konarsın, hangi oda yanarsın. O peygamber ki:" Müslüman kardeşinin ayağına diken batsa acısını hissetmeyen bizden değildir." der. Sen bütün dikenleri yola yayarsın.
Ey gönül!
Çağlar ötesinden gelen sese kulak ver:
"Mal da yalan mülk de yalan,
Var biraz da sen oyalan." düsturunu bilmez misin ki varın yoğun dün ü günün dünya nimetidir. Dünya ahirete nazaran bir tarla hükmündedir, ahiret ise harman yeri.
Ey gönül!
Nazarını iyiye çevirip hataları gizlemekte gece gibi olasın, diyor gönüllerin sultanı Hz. Mevlâna. Neden hep can acıtır, yürek kanatır sözlerin? Dön de bir bak kendine; Hak’tan misal özlerin.
Ey gönül!
Nefret ve kini gözlerden, haset ve garezi sözlerden hiç etme zamanı gelmedi mi? " Sağ elimi kaldırdım, sol elimi daldırdım." diyen uluların dergah-ı ilahisine yüz sürme demidir. Deminden dem alıp demlenme demidir.
Ey gönül!
Ey öteleri düşleyen, ölümsüzlüğü özleyen! Eser yap eser bırak. Gönül yap gir gönüllere. Unutma şunu ki sakın: YOKTAN VAR EDEN ALLAH BİR!

HÜSEYİN KABA DÜZCE