0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
352
Okunma
hani şu giderken kapıya yönelip
eşiğe varmadan önce duraksayıp bir an
kal sesini işitme arzusu gibi değildi o gidiş
kıtaların yer değişmesi kadar ağır
sinsi bir hastalığın tüm bedeni kaplaması kadar eyvahtı
her şey için çok geç olduğu bir vakte uyanmıştı saflığım
öldüğünden bihaber ceset gibiydim
ruhum attaya gitmiş de dönecekmiş gibi bedene
...
sevgiden beslenen bir kalbim vardı o zamanlar
öncesinde kan pompalayan
sonrasında aşk
boşluğa düşüyordum o ara
sanki uçurumun başında yere çakılmamı sabırsızlıkla bekleyen birileri vardı
ve ölmeden evvel ruhum yükselmeliydi kendimce
çünkü insan kendini o halde görmek istemiyor
göstermek istemiyor yarasını
...
kaçtım
saklanıp ara ara bulunduğum yerlere değil
burnunun dibine kaçtım
gözünün önüne
başka kimlikle
...
