Çağımız insanları olarak hızla modernleştik, kentleştik, bilimde, teknolojide, sosyal alanlarda çok büyük gelişmeler kaydettik. Ama, galiba, bazı değerleri ve güzellikleri de ihmal ettik. Bizi biz yapan tarihi, kültürel, geleneksel değerlerimizi kaybettik. İçinde yaşadığımız modern dünya bütün getirisine rağmen bir yandan da bir çok insani değerlerden bizi mahrum etti.

Farkında mıyız?

Bilgimiz, kültürümüz ve tecrübemiz arttı ama hoşgörümüz, anlayışımız ve sevgimiz azaldı.
Uzmanlık alanları arttı ama problemler de çoğaldı.
Diplomalarımız ve ünvanlarımız çoğaldı ama sağduyumuz azaldı.
Genel kültürümüz arttı ama karakterimiz zayıfladı.
Teknoloji sayesinde daha az yorulduk ama daha çok strese kapıldık.
Ülkeler arasındaki sınırlar kalktı ama insanların arasına sınırlar, duvarlar örüldü; komşu komşuyu tanımaz oldu.
Lüksümüz, refahımız ve konforumuz arttı ama huzurumuz, keyfimiz ve mutluluğumuz azaldı.
Tanıdıklarmızın sayısı çoğaldı ama gerçek dostlarımızın sayısı azaldı.
Medya sayesinde dünyanın öbür ucunda olanlardan haberdar olduk ama karşı komşumuzun ne halde olduğunu merak etmedik.
Atomu parçaladık ama önyargılarımızı yıkamadık.
Mal varlığımız arttı ama insani değerlerimiz azaldı.
Yabani hayvanları terbiye etmeyi başardık; onları kuzu gibi uysallaştırdık, olmadık işleri yaptırabildik ama nefsimizi ve nefsimizin kötü sıfatlarını terbiye edemedik: Cimriliği cömertliğe, nefreti sevgiye, gururu, kibri alçakgönüllülüğe, anlayışsızlığı hoşgörüye, aceleciliği sabra, öfkeyi şecaate döndüremedik.
Evimize giren eşyalar arttı ama huzurumuz azaldı.
Boş ve lüzumsuz konuşmanın tadını aldık ama tefekkürün ve sükunetin hazzına ulaşamadık.
Terliksi hayvanın, kurbağanın, solucanın mikroorganizmasını iyi öğrendik ama insanın hakikatini, ruhunu ve hayat gayesini merak etmedik.
Çok para harcadık ama az mutlu olduk.
Her tartışmada üste çıkmayı becerdik ama hatamızı kabul edip özür dilemeyi asla.
Öfkelenmeye alıştık ama sakin olup karşımızdakini affetmeye asla.
Kalp kırmayı öğrendik ama gönül almayı asla.
Acele etmeyi öğrendik ama sabırlı olmayı asla.
Hayata yıllar ekledikçe sevindik, yaş günleri kutladık ama geçen yıllara ruh katamadık, anlam yükleyemedik.