Yaşadığım bir olay, son zamanların en çok kullanılan söylemlerinden birini deneyimlediğimi düşündürdü bana, ‘Anı kaçırmak’ bu tecrübe, gerçekten farkettirdi, ‘an da kalmanın’ ne demek olduğunu.
Dün, ülkemizin tanınmış marketlerinden birinde alışveriş yaptım, sonra da otoparkına park ettiğim aracıma binip eve geldim. Buraya kadar her şey normaldi. Rutin işler yaptıktan,yemek vs, sonra, gece, arada, aklıma yaptığım alışverişte aldığım ürünlerden biri geldi ve marketten geldikten sonra aldığım malzemeleri araçtan indirmeyi unuttuğumu düşündüm, bu, benim için normal bir durumdu, sık sık yapıyordum böyle şeyler. Uyumak için yatağa gittiğim de yine kafamda soru işaretleri belirmeye başladı. Acaba araba da mı bırakmıştım yoksa marketin el arabasın da mı aldığım ürünleri bir türlü emin olamıyordum. Marketten çıkış sürecini hatırlamaya çalışıyordum. Kasadan arabaya gidene kadar ki süreci kafamda canlandıramıyordum. Genellikle ürünleri boşalttıktan sonra market arabasını yerine koymak gibi bir alışkanlığım vardır , o anı da hatırlamıyordum. Arabayı, aracın yanında mı bıraktım, yerine mi götürdüm tamamen karanlık noktaydı. Sabahı zor ettim. Sabah eşim ‘çay bitmiş dedi.. Korka korka, ‘araca baksana dün marketten almıştım’ dedim. O, gitti ve aldığım ürünlerle birlikte geri geldi. Unutmamıştım. Bu durumda hem rahatladım hem de daha bunun gibi ne anları kaçırıyorum acaba diye düşündüm. ‘An kaçırmak,’ sadece güzel anlardan ibaret değildir elbet. ‘Anı kaçırmak ‘ yaşadığınız gerçekle kurgunuzda ki gerçeğin yer değiştirmesidir bana göre. Kurgu ve belki de kuruntularınız beyninizi ele geçirdiğinde yaşadığınız gerçeklikten kopuştur. Farkına varmak güzel de, nasıl kontröl edilir işte onun cevabı bir sonraki yazımda.