ÖMÜR DEDİĞİN.
Ömür dediğimiz başlayan, gelişen ve sona eren bir süreçtir. Zaman, dünya ve insanın iç içe olduğu bir bütünlük olmaktadır bu. İnsanın anlam içeren bir varlık olması, onun geçtiği safhalardaki halinden görülebilmektedir. İlk ağlama sesiyle başlayan, ilk adımı atabileceği vakte kadar yavaş, durgun dönemden geçer insan.
Çocukluk döneminin şenliği, şakraklığı bir canlı çiçek gibi sevilir olması, aile içinde bir renk olurken, oluşan kişilik kendini bilen, kendini bulan bir varlığa dönüşür. Artık hayata atılmak başlamıştır. Bir yanı sevinç, bir yanı hüzün olan bir yoldur bu. Koşturmaların yaşandığı, zor geçitlerden geçildiği bu çizgide herkes kendi deneyimini kendi edinir.
Ömrün tükeneceğine, gençliğin ihtiyarlığa evrileceğine prensip olarak inanılır ama bunu içselleştirilmesi pek öyle kolay olmaz. Gençler ihtiyarlara bakarken onların eski tarihin, eski yılların insanları olarak görürler. Kendilerinin de öyle olacağına inanır görünseler de bunun sancısını ve bilincini içlerinde pek gerektiği kadar hissetmezler.
Yaşanırken düşündürmeyen yıllar, yaşandıktan sonra kendini düşündürür. Yıllar geçmiştir, çok şey umulduğu gibi olmamıştır. Acısı da tatlısı da başka konudur. Asıl kafanın takıldığı, yılların geçmiş olduğu, fırsatların kaçmış olduğudur. Aynalardaki görüntüler, albümdeki resimler kişiyi düşünmeye zorlayan, bağlayıcı bir etki olur.