0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
237
Okunma
Gün, ateşine susamıştı bahçesinde. Çevresi aşkı ararken yarasının, sevinç çığlıkları ruhunda yakarıyordu. Ölümün ihtişamlı pençesi boğazındaydı. Lütfen yapma diyerek kışkırtırken, amacını fark etti kaplan; “Neden istiyorsun?” dedi. En büyük ihtiraslardan bile büyüktü onunki, tüm varoluşunu kaplayan o hırs ile; “Çünkü benim ölümüm, senin açlığını bastıracak” dedi...
Ve orada fark etmişti, ne denli bir kuyuda olduğunu; Hırsından mıydı bilinmez ama hissetmişti yararına olmayacağını, gerçi kim böyle bir şeyden yarar bulacağını beklerdi ki...
