Seyyah, sen neden hep yalnız yaşıyorsun? - Yalnız olduğumu kim söyledi? - Değil misin? - Sen varsın ya? - Ama ben sonunda hep gidiyorum - Herkes sonunda gider zaten.. Bu dünyaya gelip de kalan yoktur.. - Konuyu değiştirmeyi seviyorsun değil mi hemen? Onu kastetmediğimi biliyorsun... - Ben tam olarak onu kastediyorum... Kimse yalnız değildir ve herkes iğne atsan yere düşmez kalabalık içinde bile, aslında tek başına ve yapayalnızdır... - Açsana biraz? - Herkes bir gidenin peşinde, herkes bir nihayet denizinin kıyısında, herkes yokluğun aynı mağduru ve bu yoklar aleminde var olmak telaşında... - Eğer biz var değilsek neyiz? - Aslımızın mecazı.. Herşey aslına döner derler ya hani, işte biz bu misal aleminde kendimize olan yolculuğu yapıyoruz..Kendimizi bulmak için, kendimize dönüyoruz... - Bulunca ne olacak? - Şahit olacağız - Neye? - Kendimize! - Şahit olunca ne olacak? - Bileceğiz... Sadık mıyız, değil miyiz? Korkak mıyız, cesur muyuz? Aşk mıyız, nefret miyiz? - Kendine varmak, bilmek neden bu kadar önemli Seyyah? Hep aynı şeyi anlatıyorsun... - Çünkü kendini bilen, Rabbini bilir... Kendini bulan, Rabbini bulur... - Nasıl olsa bir gün dediğin bu noktaya geleceksek, o zaman bu dünyada bu çaba niye? Öldükten sonra zaten aslımız neyse o olmayacak, Rabbimize ulaşmayacak mıyız? - Neden üzerinde elbise var? - Nasıl yani? Çıplak mı gezeyim? - Seni öyle görsem utanır mıydın? - O nasıl söz, elbette utanırdım, yerin dibine girerdim - İşte sorduğun o çaba, bunun için, sen nasıl dışarı çıkarken giyinmeyi unutmuyorsan, insan da ruhunu bu dünyada aynı terbiyeyle giydirmek zorunda... Yoksa Rabbinin huzurunda yerin dibine geçer... İşte buna ahlak elbisesi denir, dikimi zordur, yükü ağır, taşıması zordur... Dikkatle bakarsan, insanların çoğunun aslında çırılçıplak dolaştığını görürsün... - Ufff çok ağır geldi bu sözlerin bana... Kendimi kötü hissettim... - Benden mi utandın? - Yani evet, biraz... - Utanmak güzeldir... Utanabilmek bu devirde zor iş.. Ama sen yine de beni boşver, bir garip derviş de geç, sen seni yaradandan utan... - Biliyor musun... Buna çok üzülüyorum ama, çoğu zaman unutuyorum...Keşke her zaman aklımda tutabilsem.. - Sen aklınla unutsan, O, kalbinle hatırlatır... - Bırakmaz değil mi Seyyah? - Hiç kimseyi, hiçbir şeyi, hiçbir zaman, hiçbir an bırakmaz.. Onun baktığı şey, bakmasa yok olur... - O yüzden yalnız değilim dedin - Bu yüzden, yalnızca O, dedim...Kalan herşey, insan için bir yük, bir teferruattır... - Aşk bile mi? - Hayır, Aşk ile! -???
18.03.2024/ 00:51
Paylaş:
3 Beğeni
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Size özel bir cümle yazayım o zaman... Sormanıza gerek yok, istediğiniz çalışmamı, istediğiniz zaman seslendirebilirsiniz.... Teşekkür ederim yorumunuz için.. :)
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz