Kırk Yıl Dostu Kahve
‘Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı var’ der atalar. Kahvehanelerde, ev hanımlarının olmazsa olmazları arasında birlik için bir vesile olur adeta. Eş- dost görmek için birbirlerine gidip gelir ‘Komşu, haydi bir kahve yapta karşılıklı içelim’ derler. Bu durumda karşılıklı olması çok gerekli mi ? Elbette ki yan yana oturunca da içilir. Ama öyle tadı çıkmaz. İllaki sohbet sürerken gözler buluşmalı. Gözler birbirini görünce tüm dertler kahvenin yanında içilen su gibi bir bir akar gider. Dertse dert, sıkıntıysa sıkıntı, mutluluksa paylaştıkça çoğalır o an. İçini dökende rahatlar tabi. Sonuçta ‘dost’ bildiğine anlatır kendini.
Bu durumda sıkıntı kimde kalır? Anlatan rahatlar; dinleyen dertlenir. Bir hal çare arar. Kahveden midir nedir çözümde pek uzakta değildir. Hemen oracıkta çözüme ulaşır sıkıntı. ‘Allah ne muradın varsa versin’ denir. Dostu da bu durumdan mutludur tabi. Hiçbir dert çözümsüz değildir, asıl marifet erken çözüme kavuşturmaktır. Kahvenin vesile olduğu bu rahata ermişlik, iki dostun yoldaşlığını daha da kuvvetlendirir. Belki bir kırk; belki bir asır sürmeye devam eder.