Karanlıgım yorgunum sevdiklerimin yitikligi uykularımda .Kendimce gidiyorum yolumu.Tozlu topraklı ve şirsel ömrümün son deminde gökyüzünde bir yıldız seçiyorum kendime.Biliyormusunuz akşam üzerleri genç kadınlar usulca süzülürler yorgun bedenlerinin hüzününe.Çok ölümler geçmiştir bu yalan dünyadan.Kimi sevdiysek çekip gitmiştir gecede.Özgürlük ırakta bir puslu sis gibi.Anlamsız şarkılar dinledik gecede.Kimseler inanmadı bende inanmadım.Ekmek şarkılar söyledi sofralarda yetim çocuıklar mazlum kaldı bu ülkede.Kimbilir belki söyliyemedik aklımda olanları .Hani ahlaklı ve onurluydu yalanlarımız.Esmer hikayelerde kaldı her şey. Vakitsiz bir zamanda yitip gitti umut.Ne yaptıysak ne sözler ettiysek samimi bir yanlızlıgın yoldaşıydı.Çok kadınlar sevdi yürek Çok ölümler sızlattı yüregimizi.Esmer bir kavgası vardı gecenin .Perdeleri kapalıydı kimseler görmedi yoksul sofralarını .Şiirleri kimse okumadı.Yalan yükseklerde bir hükümdar gibi saklıyordu güneşini sabahın.Çaresizlik nedir bilirmisiniz.Kabullenmek nedir ölümü. Siz hiç vakitsiz ölümlerde üşüdünüzmü .Anlarsınız ölümün getirdigi ayazı sabah kahvaltılarında gözlerdeki yitip gidenlerin arkada bıraktıgı hüzünü.Şöyle okkalı bir gülüş göremezsiniz yorgun insanların ömürlerinde İşsiz kediler gibi anlamsızlaşır hayat.Sonra en acemice konuşmaları olur evli çiftlerin.Anlamını hatırlamadıgınız yitik günlerin acısıdır kahvenizde dudagınız ulaşan.Tüm yollar ıraklara gidie siz bunu pek geç anlarsınız ışıkları yanıktıre yanlızlıgın kol gezdigi odalarda. Bilirim ölümü gariptir emekçinin.