Aslında inançlıyım
Lakin
Öyle bir an geliyor ki
Esen yele
Uçan kuşa
Doğan güneşe
Yanan ateşe
Ağız dolusu isyan etmek
Haykırırcasına
Dağı, taşı titretircesine bir çığlık
Yenildiiiiiiimmmmmmm
.
.
.
Yendin
Evet evet yanlış duymadın
Yendin beni
Kabul yıkıldım
(Ama, fakat, lakin deryalarımı bilirsin
Ne çok kulaç attığımı onlara
İşte onların en fiyakalısından bir ama seçtim)
"Ama" bilirsin beni
Nasıl yerle yeksan oldu isem
Öyle de kimseye tozumu bulaştırmadan
Daha bir güçlü
Kalkarım
Evet öyle
Kalkarım


Çöküşüm çok zor olduğu gibi
Bir o kadar da büyüktür
Ve bir o kadar büyüyüp, çoğalıp
Kendimi kendime kıyıp
Kalkmasını da bilirim


Evet yenilmez değilim
Evet acizim
Evet belki kimsesizim
(Ve yine deryadan bir lakin ç’alıp)
"Lakin"
Tecrübeyi bilezik diye koluma takmasını da bilirim
Hep bildim...

Savaş boyalarımı sürdüm
Savaş boyası dediğime bakma
Bilirsin işte
Gözlerimin karalığına ithaf sürmelerimi çekip
Ruhumun gökkuşağına inat
Siyaha dönük rujum ile
Hazırım
Yenilmeye...