Özgürlük, tiranların zulmü altında yaşayan bir gençti. Doğduğu günden beri, gözleri mavi ve parlak, kalbi cesur ve özgürdü. Farklıydı diğerlerinden. Ama bu farklılık, onun başına bela olmuştu. Tiranlar, onun gibi farklı olanları sevmez, korkar, yok etmek isterlerdi. Özgürlük, tiranların gözüne batmış, onların hedefi olmuştu.

Özgürlük, büyüdüğü ülkede, zorlu ve tehlikeliydi. Tiranlar, zalimler, köleler vardı. Hayatı karanlık ve acıydı. Ama Özgürlük, umudunu yitirmemiş, direnmiş, hayal kurmuştu. Bir gün, ülkesinin kurtulacağı, halkının özgür olacağı, tiranların sonunun geleceği günü bekliyordu.

Özgürlük, bir gün ülkesine, bir umut ışığı geldi. Bir kahraman, bir lider, bir önder çıktı. Adı, Umut’tu. Umut, tiranlara karşı savaş açmış, halkı örgütlemiş, direnişe çağırmıştı. Umut, her yeri aydınlatmıştı.

Özgürlük, hemen karar verdi. Umut’a katılmaya gidecekti. Halkını, vatanını kurtarmak için, canını feda edecekti. Yanında arkadaşları vardı. Onlar da onun gibi cesur ve özgürdü. Onlar da onun gibi özgürlüktü.

Özgürlük, yola çıktı. Umut’un ordusuna katıldı. Umut, onu sevgiyle karşıladı. Ona güvendi, ona inandı. Ona bir kılıç, bir at verdi. Onu yanına aldı.

Özgürlük, savaş meydanına vardı. Tiranlarla karşılaştı. Kılıcını çekti, atını sürdü. Düşmanlarına saldırdı. Savaşta çok başarılıydı. Birçok tiranı yendi. Ama bir an dikkatsiz kaldı. Bir mızrak, göğsüne saplandı.

Özgürlük, yere düştü. Kanlar içinde kaldı. Son bir kez gökyüzüne baktı. Son bir kez özgürlüğü andı. Gözlerini kapadı. Hayata veda etti. Ama ruhu ölmedi, yaşadı. Hep özgürlük olarak kaldı.

Umut, Özgürlük’ün öldüğünü gördü. Çok üzüldü, çok ağladı. Onu kucakladı, ona teşekkür etti. Onun adını haykırdı. Onun anısını yaşattı.

Umut, savaşı kazandı. Tiranları yendi. Ülkeyi kurtardı. Halkı özgür kıldı. Özgürlük’ün adını, her yere yazdı. Özgürlük’ün ruhunu, herkese aşıladı.

Özgürlük, öldü ama yaşadı. Özgürlük, özgürlük oldu.
Yazan : SagirZadeOzaN 🪡📝